این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

شهید علی اکبر محمدی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
شهید علی اکبر محمدی
Ali Akbar Mohammadi.jpg
زادهٔ۱۳۴١
شیراز
درگذشت/شهادت١٢\١٢\١٣۶۵
شلمچه-عملیات کربلای ۵
مدفنگلزار شهدای نجف آباد
محل تحصیلحوزه علمیه قم
والدین
  • غلامحسین (پدر)

شهید علی اکبر محمدی یکم خرداد ١٣۴١، در شهرستان فراشبند به دنیا آمد. پدرش غلامحسین (فوت١٣۴١) کشاورز بود و مادرش زهرا نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. سپس سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح مقدمات) پرداخت. سال ١٣۶٠ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. اسفند ١٣۶۵، با سمت مبلغ و کمک آرپی جی زن در شلمچه به شهادت رسید. پیکرش مدت ها در منطقه بر جا ماند و هجدهم اسفند ١٣٧٣، پس از تفحص در گلزار شهدای رضوان زادگاهش به خاک سپرده شد.[۱]

زندگینامه

شهید حجت الاسلام علی اکبر محمدی در خانواده ای متدین و مذهبی در شیراز چشم به جهان گشود. در طفولیت، پدرش و بعدها هم مادرش را از دست داد و از همان ابتدای زندگی، مشکلات چهره اش را لمس کرد و آزرد. دوم راهنمایی بود که حال و هوای معارف دین و استفاضه از استادان حوزه علمیه شیراز در او پیدا شد و بویژه دو سال در محضر پر فيض شهید محراب آیت الله دستغیب شیرازی کسب فیض نمود. سپس در آزمون ورودی حوزه علميه قم شرکت کرد و با کسب رتبه قبولی، وارد مدرسه علمیه آیت اللهگلپایگانی شد. با شروع جنگ عراق علیه ایران اسلامی، چند بار برای تبلیغ عازم جبهه ها گردید و مدتی را در کنار رزمندگان گذراند. طلبه مدرسه علمیه، آرپی جی زن جبهه ها شد و در حالی که تانک های دشمن را شکار می کرد، با زبان عربی از دشمنان بعثی می خواست که خود را تسلیم رزمندگان اسلام نمایند. او در عملیات کربلای ۵، ردای شهادت را بر تن کرد. مزار این شهید والامقام امروز در نجف آباد اصفهان زیارتگاه اهل دل است، شهید محمدی مدتی را در دادگاه انقلاب اسلامی بهبهان به ارشاد زندانیان می پرداخت و خود نیز از اخلاق و صفات پسندیده بر خوردار بود. او افتخار جانبازی قبل از شهادت را نیز دارا بود.[۲]

پانویس

  1. واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی ، ص، ۶۱۱
  2. کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی ،ص۲۶۸


منابع