این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدهادی بن عبدالوهاب صدرالعلما
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
سید محمدهادی صدرالعلما عالم فاضل و از متنفذان اصفهان معروف به صدر العلما، فرزند سید عبدالوهاب صدرالعلما است.نسب ایشان به امام زین العابدین(ع)، منتهی می‌گردد.
زندگی نامه
خاندان
وی با خانواده ای روحانی وصلت نمود و همسرش نواده عالم فقیه، ملا محمدباقر فشارکی صاحب کتاب «عنوان الکلام» بود.
از ایشان صاحب پنج فرزند گردید:
- آقا رضا صدرهاشمی ملقب به «صدرالعلماء»
- آقا میرزا هاشم صدرهاشمی
- سید محمد صدرهاشمی محقق و نویسنده و روزنامه نگار برجسته
- علویه زینت همسر عالم جلیل آیت الله العظمی مجدالعلماء نجفی
- علویه اقدس آقا همسر حاج مهدی جعفری فرزند عالم فاضل جلیل القدر ملاذالاسلام.
سیره اخلاقی
به لحاظ خصوصیات اخلاقی وی فردی گشاده دست و دستگیر فقرا و مستمندان بود.
پای بندی و علاقه زیاد به برپایی مجالس روضه خوانی و منابر پر رونق و سودمند وی مورد توجه قاطبه مردم اصفهان بود.حاج زرگر باشی از دوستان و همراهان آیت الله صدرالعلماء در برپایی مجالس روضه خوانی بود که پس از فوت صدرالعلماء این سنت را ادامه داد.
جایگاه
جایگاه اجتماعی
سید محمدهادی مانند پدر از علمای متنفذ شهر محسوب می شد. سال ها مصدر امور شرعی در محله شمس آباد بوده و قدرت و نفوذ زیادی داشته و نزد عموم طبقات مورد احترام بود.
وی پس از فوت پدرش به صدرالعلماء معروف گشت و به ترویج و تبلیغ دین پرداخت.[۱]
جایگاه سیاسی
دوران حیاتش مصادف با سختگیری های استبداد رضاخانی بود و به همین جهت از سوی ماموران حکومتی مورد آزار و اذیت واقع گردید.
در قضیه اعتراض حاج آقا نورالله نجفی به قانون نظام وظیفه اجباری که علمای بسیاری از شهر اصفهان جهت همراهی با وی به قم مهاجرت کردند، وی نیز از علمای مهاجر و متحصن در قم بود که به همراه خانواده اش جهت حمایت از حاج آقا نورالله نجفی به این اقدام مبادرت ورزید.
وی مدتی نیز نماینده روحانیت در نظام وظیفه عمومی بود.
آثار
از یادگارها و باقیات الصالحات ایشان بنای مسجدی در محله شمس آباد به نام خود ایشان(مسجد صدرالعلماء) می باشد که خود در آنجا به اقامه نماز جماعت می پرداخت. پس از فوت ایشان آیت الله مهدوی به جای ایشان در آن مسجد به امامت جماعت پرداخت.[۲]
وفات
سرانجام این عالم فاضل در ۵ محرم ۱۳۶۱ق در سن حدود ۷۵ سالگی درگذشت و در آرامگاه خانوادگی صدرالعلماء جنب تکیه خوانساری در تخت فولاد در کنار پدر خویش به خاک سپرده شد.[۳]
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.