سید محمدحسن مفتون خلیفه سلطانی قمشه ای

میرزا محمدحسن مفتون فرزند سید ابراهیم حسینی خلیفه سلطانی قمشه ای، عارف سالک و شاعر ادیب اواخر دوره قاجاریه می باشد.

معرفی

وی در حدود سال (1262ق) در قمشه [شهرضای کنونی] متولد شد. پس از تحصیل علم و ادب به تهران رفت و به حلقه مریدان صفی علی شاه پیوست دست ارادت بدو داد و به لقب «هدایت علی» ملقب شد و جهت ارشاد درویشان ناحیه قمشه به زادگاه خود بازگشت. سفری نیز به هندوستان رفت و درویشان به او ابراز ارادت نمودند. عاقبت در قمشه ساکن شد و در خانقاه به دستگیری فقرای نعمت الهی صفی علی شاه مشغول شده و به «سید المشایخ» مشهور گشت.

آثار

او «مثنوی معنوی» را شرح کرده و به ظهیرالدوله اهدا کرده است.دیوان اشعار او شامل 155 غزل و چندین قطعه و قصیده و رباعی در سال (1383ش) به چاپ رسیده است.علاوه بر عرفان، در شعر و ادب نیز دستی داشت و در جوانی به مطالعه و کتابت دواوین شعرا می پرداخت. او در سال (1290ق) دیوان فروغی بسطامی را در قمشه کتابت نمود که به شماره 2544/ در کتابخانه میرزا محمد کاظمینی در یزد موجود است.

وفات

مفتون قمشه ای در 16 شوال سال (1324ق ) وفات یافت و در صحن امامزاده شاهرضای قمشه به خاک سپرده شد. تاراج قمشه ای یکی از مریدانش مرثیه ای گفته که ماده تاریخ آن این بیت است:

دم ممات هدایت، صفی به او فرمود

بیا بیا بجنان پیش شاه درویشان

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.