این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدباقر بن سید ابراهیم دهکردی
اطلاعات فردی و علمی | |
---|---|
نام کامل | سید محمد باقر دهکردی |
تاریخ وفات | ۱۲۹۰ قمری |
اساتید | علامه حاج محمد ابراهیم کلباسی |
شاگردان | میرزا ابوالمعالی کلباسی |
فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
اجتماعی | مدرس، مبلغ، ائمه جماعت |
سیّد محمد باقر دهکردی( متوفی 1290 ق)، از علمای عالی رتبه عصر حاضر خود و از سادات جلیل القدر نوربخش بود.
زندگینامه
خاندان
سیّد محمد باقر بن سیّد ابراهیم بن میر محمد هادی بن میر شمس الدین از نوادگان امام زین العابدین(ع) است. نسب ایشان با 35 واسطه به عبدالله باهر فرزند حضرت زین العابدین (ع) میرسد.
فرزندان سیّد محمد باقر دهکردی به ترتیب عبارتنداز:
1- سیدّ محمد جواد دهکردی ، وی عالمی عابد و اهل تهجّد و نماز شب بوده است.
2- آیت الله العظمی سید ابوالقاسم دهکردی اصفهانی، اعلم و اشهر فرزندان سیدّ محمدباقر که شرح حال ایشان در اکثر کتب تراجم هست.[۱]
3-سیّد محمد دهکردی، معروف به سید محمد امام جمعه بود.
4- سیّد محمود دهکردی، ایشان در علم و عمل و زهد و تقوا سرآمد بود .
5-سیّد احمد نوربخش دهکردی ، وی عالم و عارف و ادیب و شاعر و مفسر قرآن مجید بوده است.
جایگاه
جایگاه علمی
وی در خدمت علامه حاج محمد ابراهیم کلباسی مدت پانزده سال شاگردی کرد و در منزل حاجی سکونت داشت و تربیت و تعلیم فرزندان حاجی را به عهده داشت، از جمله میرزا ابوالمعالی کلباسی که تحصیلات مقدماتی خود را نزد سیّد محمد باقر فراگرفت.[۲]
جایگاه اجتماعی
بعد از ازدواج سیّد محمدباقر با دختر آخوند ملا محمدابراهیم دهکردی ،طبق تقاضای اهالی شهر کرد، ایشان به آن شهر بازگشت. او سالها در ترویج اسلام و نشر احکام نورانی قرآن سعی نمود.
محمدرضا خان چالشتری، حاکم وقت چهارمحال، مسجدی عالی، به نام خان ساخت و امامت آن را به سیّد محمد باقر دهکردی واگذارکرد. این مسجد اکنون به نام مسجد جامع شهرکرد در مرکز شهر معروف است.
وفات
سرانجام وی در سال 1290 ق به هنگام مسافرت به عتبات در قریه ی کارچان سلطان آباد عراق (اراک فعلی )به جوار رحمت الهی پیوست که مقبره ایشان با ساختمان مجلل زیارتگاه است.[۳][۴]
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.