سید صدر‌الدین محمد‌تقی بلاغی نائینی

سید صدرالدین محمد تقی بلاغی نایینی معروف به «صدر بلاغی» فرزند سید حسن حسینی عریضی، واعظ کامل، ادیب بارع و فقیه جامع از خطبای مشهور معاصر است.

معرفی

وی در سال 1290ه .ش در نایین متولّد شده و در اصفهان و شیراز به تحصیل پرداخته و در علوم عقلی و نقلی رحمت ها کشید. سپس به طهران رفته و آنجا ساکن شد. از سخنرانان مذهبی رادیو طهران بود که بیشتر مردم متدیّن ایران به بیانات او اظهار علاقه می کردند. او علاوه بر ایراد سخنرانی و وعظ و خطابه در دارالفنون و دبیرستانهای مشهور تدریس می کرد. در سرودن شعر نیز توانا بود و گاهی بنا به اقتصای حال اشعاری می گفته است.

از اوست:

من دلبری ز جمله جهان برگزیده ام		و ز غیر او علاقه دل را بریده ام
نشنیده ام جز از لب لعلش پیام روح		جز عارضش حقیقت جان را ندیده ام

آثار

کتب زیر از تألیفات او به چاپ رسیده است:

1. «سخنرانی های بلاغی» که اغلب آنرا در رادیو ایراد نموده است.
2. «شرح و ترجمه صحیفه سجادیه»
3. «قصص قرآن و فرهنگ آن»
4. «ترجمه من لایحضره الفقیه»، با همکاری استاد علی اکبر غفاری
5. «عدالت و قضا در اسلام»
6. «محاکمه گلد زیهر صهیونیست معلم نویسندگان»
7. «صلح حدیبیّه»
8. «پیغمبر در صحنه کارزار بدر»
9. «برهان قرآن و ردّ شبهات پیروان کمونیزم و سایر معاندین اسلام»
10. «ترجمه و تفسیر جزء 23 قرآن مجید»
11. «محمّد صلی الله علیه و آله پیامبر رحمت».

وفات

او سرانجام در اوّل اردیبهشت 1373ش وفات کرد.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.