سید رحیم منورعلی شاه دهکردی

حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی(1300ق-1368ق)، فرزندسیّد حسن دهکردی معروف به «منور علیشاه»از عرفای عالی قدر و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی است.

معرفی

اودر حدود سال 1300ق در شهرکرد متولد شد و از دراویش خاکساریه بود.در موطن خویش و اصفهان به تحصیل علوم قدیمه اشتغال جست، دست طلب به دامان خالوی بزرگوارش میر سیّد احمد نوربخش معروف به «رحمت علی شاه» داده، از ایشان اذن ارشاد و هدایت یافته و بعدا خلیفه ایشان گردید. او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود.زمانی را در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار «منور» تخلّص می‌‎نمود.

اين ابيات از اشعار اوست:

روزگاری است ز جان در طلب یار شدم		دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم
خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست		به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم

آثار

اشعاری که در کتاب «برهان نامه حقیقت» تألیف: آقا سیّد احمد نوربخش دهکردی به طبع رسیده است.

وفات

وي در روز 9 محرم (تاسوعا) سال 1368ق هنگام مراجعت از مکه در بیروت از دنیا رفت و در آنجا مدفون گردید.

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶ش.
• بهشتی نژاد، محمدعلی، شعرای حوزه علمیه اصفهان(از صدر اسلام تاکنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391ش.