این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید حسین مجمر زواره‌ای اردستانی اصفهانی
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سیّد حسین طباطبائی زوّاره ای اردستانی(۱۱۹۰ق-۱۲۲۵ق)، متخلّص به «مَجمر» شاعر و ادیب توانای عهد قاجاریه است.
معرفی
وی در سال 1190ق در زوّاره متولّد شد. چندی در اصفهان به تحصیل علم و ادب مشغول بوده و سپس به سیاحت در ایران و هند پرداخته و عاقبت به طهران رفته است. او به شغل تذهیب مشغول بوده و به واسطه میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی به درباره فتحعلی شاه قاجار راه یافته و به لقب «مجتهد الشعراء» ملقّب گردید. در سرودن انواع نظم خصوصاً غزل و قصیده استاد بوده و قصیده او در مدح فتحعلی شاه مورد تحسین شاه قرار داشته است.
آثار
از آثار اوست:
- «دیوان اشعار» حدود پنج هزار بیت که به طبع رسیده و نسخ خطی عدیده ای در کتابخانه های مختلف از آن وجود دارد.
- کتابی در «تتبّع گلستان سعدی»، ناتمام
- «مثنوی» در سیاق «تحفه العراقین» خاقانی
این شعر از اوست:
| گویم دلم از کمند تو خواهد رهید و تو | خندان نگه به طرّه طرّار می کنی | |
| صد جان به یک نگه نخری از هجوم خلق | چندین زیان ز گرمی بازار می کنی[۱] |
وفات
گویند «مجمر» در اواخر عمر به سعایت بدخواهان به ولی نعمت خود «نشاط» ناسپاسی کرده و از در خصومت درآمده و مورد نفرین استاد قرار گرفته و در عنفوان جوانی در سن 35سالگی در سال 1225ق وفات یافت و در قم مدفون شد.
ماده تاریخ فوت او را «طلعت اصفهانی» چنین سروده است:
| تاریخ رحلتش را از عقل خواست «طلعت» | گفتا بگو «جوان رفت سیّد حسین مَجمر»[۲] |
پانویس
- ↑ تذکر نگارستان دارا، ج1، صص 126 و 127؛ تذکره انجمن خاقان، صص 298؛ تذکره منظوم رشحه، ص62؛ مجمع الفصحاء، ج5، صص 971 و 972؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج3، صص 1526 و 1527؛ تذکره ریاض العارفین، (چ سال 1344ش)، ص517؛ تذکره دلگشا، صص 459 و 460؛ تاریخ ادبیات ایران (شفق)، صص 582 و 583؛ ریحانهالادب، ج5، صص 202 و 203؛ الذریعه، ج9، ص966؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص995؛ اکسیر التّواریخ، ص259.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص۸۱۴-۸۱۵
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.