سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی

سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی ملقب به صدرالواعظین

سیّد جمال الدّین واعظ اصفهانی فرزند سیّد عیسی فرزند سیّد محمّدعلی موسوی عاملی. از چهره های مشهور عصر مشروطیّت.

زندگینامه

در حدود سال ۱۲۷۹قمری در همدان متولّد گردیده. در کودکی یتیم شده و همراه مادر و خواهر خردسالش به تهران رفت. از 14 سالگی در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخته و در 21 سالگی برای تکمیل آن به اصفهان رفت و به تحصیل پرداخت و در ضمن آن به وعظ و خطابه مشغول شده و شهرت به سزایی کسب کرد و مستمری مخصوصی از طرف ناصرالدّین شاه برای او معیّن شد.

دوستی او با عدّه ای از چهره های آزادی خواه او را به مخالفت با استبداد کشانید و نطق های تند او طرفدارانی را به گرد او جمع کرد.

پس از آن که او به همراهی در نوشتن کتاب «رؤیای صادقیه» و هم چنین رفاقت و همراهی با ازلیان در امر دین متهم شد، در تهران سکونت گزید در وقایع مشروطه سخنرانی ها و خطابه های او درمیان مردم مؤثّر واقع شد.

صاحب عنوان پدر نویسنده و داستان نویس معروف محمّدعلی جمال زاده است.

آثار

۱.«رساله جمالیه» شامل نطق ها و خطابه های او.

۲.«لباس التّقوی» در تشویق مردم به مصرف پارچه های وطنی و تحریم پارچه های خارجی.

وفات

پس از آن که محمّدعلی شاه به تخت سلطنت نشست و مجلس شورای ملّی را به توپ بسته و بساط مشروطیت را برانداخت و دستور دستگیری و قتل مشروطه خواهان را صادر کرد، سیّد جمال الدّین واعظ پنهان شد و قصد رفتن به عتبات عالیات را نمود.

در همدان نزد مظفرالملک حاکم همدان که از مریدان او بود رفت امّا محمّدعلی شاه دستور قتل سیّد جمال را صادر کرده بود. مظفرالملک او را تحویل امیر افخم حاکم بروجرد داد و به دستور حاکم بروجرد او را در بروجرد به سال ۱۳۲۶قمری خفه کرده و کشتند و در آن شهر دفن شد.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.