این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سیدحسین بن محمد علوی آوی
سیّد حسین بن محمّد بن ابی الرضا علوی آوی، عالم ادیب و منشی [از اعلام ادبای رشته های عربی و فارسی نیمه اول قرن هشتم هجری است.[۱]
معرفی
وی اصالتاً از سادات آوه ( فی‌مابین قزوین و همدان) بود. در جوانی به کاشان و از آنجا به اصفهان آمده و در آنجا ساکن شد و با بزرگان شهر و متنفذین آن مثل افراد خاندان صاعدی، خواجه شمس الدّین محمّد بن نظام الدّین یزدی و امیر مظفرالدّین شیخ علی حاکم اصفهان معاشرت داشته است.از ترجمه کتاب و ترجمه اشعار آن به دست می‌آید که فردی زحمت‌کشیده در علوم و ادبیات بوده است. [۲]
ابیات زیر از اشعار اوست:
| اصفهان بین که چون بهشت برین | خانه حور و ملک رضوان شد | |
| از اعتدال حیات‌بخش بهار | خرم و تازه روی و خندان شد | |
**** | ||
| سرۀ البطن ربع مسكون بود | غرۀ الوجه ملک سلطان شد | |
| اهل او هریکی سکندر گشت | زنده رودش زلال حیوان شد | |
آثار
وی کتاب «محاسن اصفهان» تألیف مفضل بن سعد مافروخی را در سال 729 از عربی به فارسی بسیار روان و فصیح ترجمه کرده و به نام امیر محمّد فرزند خواجه رشیدالدّین فضل اللَّه همدانی نامیده است. «شرح عهدنامه علی (ع) برای مالک اشتر» را در یک مقدمه و دو مقاله به نام «شرف الدّوله تاج الاسلام علی نامینینی» در 5 ربیع الثّانی 730ق تألیف نموده و میکروفیلم آن به شماره 3432 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[۳]
پانویس
منابع
- بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.