سيد شهنشاه شكيب اصفهانی

میر شهنشاه اصفهانی، متخلّص به شکیب شاعر ادیب از سخنوران قرن یازدهم هجری است.

معرفی

او از سادات و متولّیان امامزاده زین العابدین (درب امام) اصفهان و پسرعموی مستوفی موقوفات در عهد شاه سلیمان بود. خود او مدّتی مستوفی استرآباد بود. او گاهی شعر می‌سرود. ابیات زیر از اوست:

واعظ به مزخرفات خود غرّه مشو		خورشید صفت واله هر ذرّه مشو
بر تخته منبر آمد و رفت مکن		سوهان طبیعت شده ای ارّه مشو

وفات

او قبل از سال 1083ق (سال تألیف تذکره نصرآبادی) وفات یافت.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.