روز بهان صبری اصفهانی

مولانا روزبهان اصفهانی، متخلّص به « صبری» و معروف به «میر صبری» از شعراء و ادبای مشهور قرن دهم هجری است.

معرفی

روزبهان اصفهانی اهل اصفهان است و نسبش به قاضی روزبهان می رسد. ابتدا «فارس» تخلّص می کرد و کمی بعد آنرا به «صبری» تغییر داد. در فنون و شعر و ادب استاد بود و انواع شعر خصوصا غزل را نیکو می سرود. در علوم دینی نیز تحصیلاتی کرده بود و در علم ادوار و موسیقی و نرد و شطرنج ماهر بود.

او از اصفهان به قزوین (پایتخت دولت صفویه در زمان شاه طهماسب) رفته و به ملاقات و معاشرت و مصاحبت با علماء، شعراء و فضلاء می پرداخت. در سال 977ق به اصفهان مراجعت کرد.

وی طبع شعر هم داشته است، اشعار زیر از اوست:

رحمت بر آن کسی که دلش مایل تو نیست		پروانه وار سوخته محفل تو نیست
اظهار دوستیّ زبانی کجا شده است		ای سنگدل مترس کسی در دل تو نیس
یا رب دل شکسته من از کجا شنید		بوی محبّتی که در آب و گل تو نیست
این بس جزای کشتن «صبری» که روز حشر		حسرت نمی کشد که چو او بسمل تو نیست

وفات

سال وفات او معلوم نیست. ظاهرا قبل از سال 1000ق از دنیا رفته است.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.