حسین مشرف اصفهانی

میرزا حسین مُشرِف اصفهانی، شاعر ادیب، از صاحب منصبان درباره صفوی بود.

معرفی

وی مدّتی متصدّی امور اصطبل شاه سلطان حسین شده است. طبعش به هزل و مزاح مایل بوده است. زمانی مدّعی شد، می تواند بر وزن خمسه نظامی و مثنوی امیرخسرو دهلوی اشعاری بگوید که حتّی یک بیت آن بامعنی نباشد. اگر از عهده برآمد به ازای هر بیت بی معنی مثقالی سیم ناب بگیرد و اگر بیتش دارای معنی بود، به جای هر بیت یکی از دندان های او را بکنند و بر مغزش بکوبند. او شعرها را سرود. عاقبت از اشعار او سه بیت با معنی پیدا کرده و سه دندان او را کنده و بر سرش کوفتند و باقی اشعار را مطابق وعده رفتار نمودند.

از جمله اشعار او که به تتبع از اسکندرنامه سروده چنین است:

اگر عاقلی بخیه بر مو مزن		به جز پنبه بر نعل آهو مزن
سوی مطبخ افکن ره کوچه را		منه در بغل آش آلوچه را
که نعل از تحمّل مُربّا شود		به صبر آسیا کهنه حلوا شود
ز افسار زنبور و شلوار ببر		قفس می توان ساخت امّا به صبر

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.