حسینقلی خان بن باباخان خطایی دهاقانی اصفهانی

حسینقلی خان خطائی دهاقانی،(1269ق_1349ق)فرزند باباخان شاعر ادیب از سخنوران اواخر دوره قاجاریه بود.

معرفی

وی در اوّل محرّم 1269ق در دهاقان تولّد یافت. در کودکی مادرش را از دست داد و به دست دایه ای بزرگ شد. در 6 سالگی در مکتب خانه ملّا رحیم دهاقانی تحصیل را آغاز کرد.

او شاعری ماهر بود و خصوصاً در غزل طبعی روان داشت. خط خوشی داشت و در نقاشی و تیراندازی مشهور بود. تابلوهای نقاشی او هم اکنون در دهاقان در منزل اقوام و در شهرستان سی سخت (کهگیلویه و بویراحمد) موجود است.

وی در 20 بهمن 1304ش به حکم حکومت اصفهان و تأیید وزارت داخله، به عنوان حاکم دهاقان منصوب شد و در برقراری آرامش در آن منطقه و جلوگیری از حملات اشرار و غارتگران به مردم نقش مهمّی ایفا کرد.

«منتخبی از دیوان مرحوم حسینقلی خان خطایی دهاقانی» توسط ابدال خطایی در سال 1342ش در اصفهان به طبع رسیده است.

این شعر از اوست:

رود امید که آید به سر کُشته خویش		چون به یادش دل بسپرده ما می آید
جام مینا ز کف ساقی مجلس در دور		باز گردید دل خون خورده ما می آید
نفسی می شمرم تلخ به امید وصال		تا به بالا دم بشمرده ما می آید

وفات

اوسرانجام در سال 1349ق در دهاقان وفات یافت.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.