حسینعلی شاه زین الدین محمدحسین اصفهانی

حاج محمّد حسین اصفهانی معروف به شیخ زین الدّینی و ملّقب به حسین علی شاه عالم فاضل و عارف کامل، از اقطاب سلسله نعمت اللهیه از علما و فضلای قرن سیزدهم بود.

زندگینامه

پدران محمد حسین اصفهانی از علماء و فضلا بوده اند. در علوم ظاهری، از شاگردان دایی خود آقا محمّد بن شیخ زین الدّین و دیگران بوده و در طریقت از مریدان معصوم علی شاه دکنی بوده است.

دراصفهان ساکن بود و به درس و بحث و اقامه جماعت روزگار می گذرانید. سپس ترک درس و مباحثه نموده و سالها به سیر و سیاحت پرداخت و از طرف نورعلی شاه اصفهانی در سال ۱۲۱۲ق مقام خلیفه الخلفایی یافت و قطب سلسله نعمت اللهی شد.

در سال ۱۲۲۵ق از راه شیراز به سفر حج رفت و پس از انجام مناسک حج به اصفهان بازگشت. دراین شهر جمعی از فقهاء او را تکفیر کردند. عاقبت به تحریک مخالفین، در سال ۱۲۲۹ق به دستور فتحعلی شاه او را به تهران بردند، اما شاه او را شایسته مجازات ندیده و اجازه بازگشت او را به اصفهان داد.

حسین علی شاه چندی در اصفهان به سر برد و عاقبت در سال ۱۲۳۳ق راهی عتبات عالیات شده و در کربلا ساکن شد. در آنجا «حاج محمّد جعفر کبودر آهنگی همدانی» ملقّب به «مجذوب علی شاه» را خلیفه الخلفاء خود و قطب سلسله نعمت اللهی قرار داد.

کتاب ردّ بر پادری نصرانی از تألیفات اوست.

وفات

سرانجام در شب چهارشنبه ۱۱ محرّم ۱۲۳۴ق در کربلا در حین خواندن نماز وفات یافته و در بیرون باب النّجف، طرف دست چپ مدفون شد.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.