این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
حسنعلی سوزی ساوجی
ملّا حسنعلی بن علی ساوجی، از شعرای قرن دهم هجری از اهالی ساوه است اما در اصفهان ساکن بود. شاعر، خطاط، عالم و كاتب بود.[۱]
معرفی
در جوانی طبع روانی داشت و با تخلّص جفاکِش به سرودن شعر پرداخت و پس از مدتی آنرا به سوزی تبدیل کرد.[۲]حسنعلی سوزی ساوجی اغلب در مدرسه هارون ولایت ساکن و به کتابت مشغول بود. خط نستعلیق را خوش می نوشت.
آثار
اگر چه او دیوان های بسیاری از شعراء را کتابت کرده است اما تاکنون فقط از نمونه خط او «دیوان انوری» شناسایی شده که به خط نستعلیق در سال ۹۸۸قمری کتابت شده و در کتابخانه آقای سلطان القرائی در تبریز موجود بوده است.
دیوان اشعار او بیش از بیست هزار بیت شعر داشته است که اکنون از آن اثری باقی نیست.
بیت زیر از اوست:
| به او خورشید هم دلبستگی داشت | که رویش وقت رفتن در قفا بود[۳] |
وفات
سوزی در حدود سال ۱۰۱۴قمری وفات نمود.
پانویس
- ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص۳۱۳؛مدرس تبریزی، ریحانهٔ الادب، ج۳، ص۹۵.
- ↑ مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲،صص۵۹۳-۵۹۴.
- ↑ احوال و آثار خوشنویسان، ج۳، صص ۱۴۴ و ۱۴۵؛ تذکره شمع انجمن، ص۳۴۱؛ تذکره روز روشن، ص۳۷۴؛ تذکره آتشکده، بخش سوم از نیمه نخست، ص۱۱۳۷؛ تذکره حسینی، ص۱۵۳؛ تذکره غنی، ص۶۷؛ ریحانه الادب، ج۳، ص۹۵؛ الذریعه، ج۹، ص۴۷۶.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.