این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

بدیع الزمان حسینی گنابادی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
(تغییرمسیر از بدیع الزمان منجم)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

میرزا بديع الزمان حسینی گنابادی معروف « میرزا بدیع الزمان منجم»، دانشمند منجم قرن سیزدهم قمری بوده است.[۱]

معرفی

وی فرزند میرزا جلال الدين بن میرزا جعفرخان بن سید عماد [۲]بوده است.او در خراسان به تحصیل پرداخت و سرانجام به منصب منجم باشی گری آقا محمد خان قاجار برگزیده شد و اغلب در رکاب او به سر می برد و حتی در یورش به شهر شوشی همراه او بود.[۳]

بدیع الزمان در اصفهان سکونت نمودواز دانشمندان هیات ونجوم در فنّ طب و فنون ریاضی، سرآمد حکمای عصردوره قاجار بوده و کتب و رسائل متعددی تألیف نموده است.

یکی از فرزندانش میرزا محمّد اسماعیل نیز در تحصیل فنون ریاضی، روزگار گذرانیده وتصنیفات متعدّدی در این فنون داشته، در سال 1230 وفات یافته و او را به عتبات بردند.[۴]

فرزند دیگرش میرزا محمّد حسین پدر میرزا محمّد منجم اصفهانی (ادیب شاعر ریاضی دان خطاط، م: 1289 مدفون در تکیه حاج محمّد جعفر آباده ای است.[۵][۶]

وفات

میرزا بدیع الزمان در اواخر عمر در اصفهان ساکن شد و در سال ۱۲۰۴ ه. ق وفات یافته و در تکیه سید ابوالقاسم (خواجوئی) در تخت فولاد مدفون شد.[۷][۸]

پانویس

  1. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص353.
  2. معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج8، ص2990.
  3. اعتمادالسلطنه، چهل سال تاریخ ایران (المآثر الآثار)، ج1، ص255؛ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص203؛ مهدوی،دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص332 -333.
  4. معلم حبیب آبادی، مکارم الاَّثار، ج 8، ص 2996- 2995.
  5. فرزند این میرزا محمّد، میرزا عبدالوهّاب متخلص به "شکوه" (م: 1330ق) خواهر زاده تاج الشعرأ شهاب لاوی و مدفون در تکیه میرزا عبدالغفّار تویسرکانی است.
  6. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص353-354.
  7. معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج8، صص 2995 -2996.
  8. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۶۷.

منابع

  • مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.