امیر قوام الدین حسین اصفهانی

امیر قوام الدین حسین اصفهانی، از فقهاء و علمای قرن دهم هجری است.

معرفی

وی در زمانی که شاه اسماعیل صفوی برای فتح خراسان به آنجا رفته بود، در رکاب او بود و سپس به دستور شاه اسماعیل جهت اداره امور شرعی مردم بلخ به آنجا رفت و شیعه امامیه را در آنجارواج داد. چندی بعد به منصب قاضی القضاتی اصفهان منصوب شده و به زادگاه خود بازگشت.

شاه طهماسب صفوی وی را با شراکت امیر جمال الدّین محمّد استرآبادی در سال 930ق به صدارت برگزید.پس از فوت استرآبادی، میرنعمت اللَّه حلّی در صدارت با او شریک شد.امیر قوام الدّین در اواخر عمر به علت کهولت سن قادر به انجام وظایف خود نبود.

وی در فقه، حدیث، ادبیات و خصوصاً شعر و انشاء استاد بود. همواره در رعایت و حمایت از اهل فضل و علم می کوشید و دقیقه ای از رعایت تقوی و صلاح غافل نبود. در «تحفه سامی» و به پیروی از او در «ریاض العلماء» نام او «حسن» نوشته شده که احتمالاً از اشتباهات کاتبان است.

در سایر منابع معاصر قوام الدّین، نام او «حسین» ذکر شده است.

وی شعر نیز می سرود این بیت از اوست:

چون خیالت نرود، هرگزم از پیش نظر

صد رهت بینم و گویم که خیالست مگر

وفات

وی سرانجام در سال 936ق به دیار باقی شتافت.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.