این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

ابوالبقاء بن شاه ابوالولی موسوی ابرقویی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو

میرزا ابوالبقاء بن شاه ابوالولی بن شاه ابوالفتح موسوی ابرقویی، شاعر ادیب فاضل خطّاط است.

معرفی

وی از اصفهان به هندوستان سفر کرده، و مورد احترام حکیم داوود (تقرّب خان) قرار گرفت. او در سال ۱۰۸۳ ق به اصفهان بر گشته در یکی از حجره های مسجد تقرب خان (حکیم فعلی) ساکن و به تحصیل مشغول شد.

او علاوه بر شعر و ادب، خطّ نستعلیق را نيز خوش می نوشته‌ ومعروف به رستم الخطاطين بوده‌است. قطعات خوشنویسی متعدّد به خطّ زیبای او در کتابخانه‌ها وجود دارد.

اين ابيات از اشعار اوست:

دم بی جای پر گويان زيان‌ها در قفا داردسخن چون آب گوهر در لب خاموش جا دارد[۱]
******
كجای تاب عشقت دل به مرغ ناله بربنددبه جای نامه مدّ آه بربال اثر بندد[۲]

وفات

وی سرانجام در سال۱۱۰۰ق درگذشت.[۳]

پانويس

  1. بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص105؛ حسین بن علی،شناخت ابرقو وقدمت آن، ص 143.
  2. مهدوی،اعلام اصفهان،ج1،ص124.
  3. نصرآبادی، تذكره نصرآبادی، ج1، ص177؛ بیانی، احوال و آثار خوشنويسان، ج1، ص22.

منابع