محمدحسین مدرس زاده اصفهانی

میرزا محمّد حسین مدرس زاده(1268ش- 1347ش) فرزند آقا میر محمّد تقی بن میر سیّد مدرس (میر محمّد صادقی)، عالم فاضل ادیب شاعر.

معرفی

وی در اصفهان متولّد شده و در این شهر نزد پدر دانشمند خود و علمای اصفهان به تحصیل مشغول شد. او از سال 1345ق پس از مراجعت از سفر مشهد مقدس به خواهش حاج آقا جمال الدّین نجفی، در طهران ساکن شد و در مسجد اقصی به اقامه جماعت و ارشاد مردم پرداخت.

آثار

این کتاب ها از تألیفات اوست:

1. «در راه بهشت»

2. «ترجمه خصال صدوق»

3. «تفسیر قرآن مجید» (تفسیر برخی از سوره ها)

4. «مجموعه اشعار» به عربی

وفات

وی سرانجام در سال 1347ش (مطابق با ماه شوال 1388ق) در طهران وفات یافت.

علّامه مفضال آقای حاج سیّد محمّد علی روضاتی مادّه تاریخ وفات او را چنین سروده اند:

مدرس عالم پر حشمت و جاه		چو رفت از دار دنیا او به ناگاه
«شریف» از بهر تاریخش بگفتا:		«دریغ از زبده ابدال صد آه»

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.