سید محمد حسینی شهشهانی

آقا میر سیّد محمّد حسینی شهشهانی فرزند عبدالصمد، متوفّی 1287 ق. علّامه فقیه، زاهد محقّق است. از مراجع بزرگ تقلید که در علم و تقوی زبانزد علماء ومردم بود. استاد برجسته اش حاجی کلباسی (متوفی 1261 ق.) و شیخ محمّدتقی رازی(متوفّی 1248 ق.) بود.

معرفی

پس از درگذشت حاجی کرباسی ریاست تدریس و فتوای اصفهان به او اختصاص یافت. نقل است که وی از اوّل تا آخر عمرش را به گوشه نشینی و نگارش کتاب هایی در فقه و اصول و غیره گذراند. صاحب روضات در باره ی وی می گوید:

«احدی را در اشتغال به امر علم وتعلیم و دوری از اتلاف عمر مانند وی ندیدم».

آثار

از تألیفاتش:

• «العروهالوثقی» در فقه استدلالی است که سیّد محمّدکاظم یزدی طباطبایی مرجع تقلید معروف نام کتابش در فقه را از این کتاب گرفته است.
• «الغایهالقصوی» در اصول فقه
• «انوار الرّیاض» که کتابی بسیار ارزشمند و علمی است
• «جنّه المأوی» که دوره ی فقه را به شعر عربی در آورده وکتابی مفصّل است.

و دیگر آثارش که هریک بیانگر مقام علمی این عالم بزرگوار است.

شاگردان

بزرگانی چون حاج میرزا حسن شیرازی، سیّد محمّدباقر خوانساری(صاحب روضات) و فاضل اردکانی از شاگردان او بوده اند.

منبع

• عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.