سید محمدابراهیم بن اسداللّه حسینی بهشتی

سیّد محمّدابراهیم حسینی بهشتی فرزند سیّد اسداللّه، عالم فقیه کامل، از فقهاى نامدار سلسله سادات بهشتى بوده است.

زندگی نامه

تحصیلات

وى مقدمات علوم را در اصفهان كسب كرد و براي تكميل تحصيلات، از محضر علماى بزرگى، همچون آيت الله ملا حسينعلى تويسركانى، آيت الله شيخ محمد باقر نجفى مسجد شاهى و آقا ميرزا محمد هاشم چهارسوقى بهره برد. مدتى نيز در حوزه علميه نجف اشرف از محضر علماى آن حوزه كسب فيض نمود و مفتخر به كسب اجازه از محضر برخى بزرگان از جمله مرحوم تويسركانى گرديد.

سفرها

وى به درخواست استادش، شيخ محمد باقر نجفى جهت تبليغ سفرى به هندوستان داشت و در شهر ملومين هند به تبليغ پرداخت. پس از بازگشت از هند در مسجد سر تيپ به اقامه جماعت پرداخت. سيد محمد ابراهيم عالم و فقيهى توانمند بود و به سيّد الفقهاء شهرت داشت.

فرزندان

وى دو فرزند پسر داشت كه هر دو اهل فضل و تقوا بوده اند:

1- سيد اسدالله كه در زمان حيات پدر وفات يافت و از وى فرزندى به جاى نماند؛

2- آقا سيد محمد حسين كه در مسجد سر تيپ كه در گذشته به مسجد عمو زين العابدين شهرت داشت، اقامه جماعت مى نمود . وى داراى دو فرزند پسر به نام‌هاى سيد مصطفى و سيد حسن بود كه هر دو از اخيار زمان بودند. اين عالم فاضل و فقيه نامدار در 28 صفر 1310 ق ( سال وبا ) وفات يافت و پيكرش را در قبرستان پشت مصلى به خاك سپردند.

در رثا و تاريخ وفاتش چنين سروده اند:

اينجا به شرف مقام ابراهيم است		سيراب ز آب كوثر و تسنيم است
اين تربت پاك عالم ربانى است		اين مضجع مير واجب العظيم است
****
از جانب حق نثار اين تربت پاك		همواره درود بى حد و تسليم است
سالى كه قدم به صحن فردوس نهاد		آنجا كه محل رحمت و تكريم است

وفات

سید محمدابراهیم در 28 صفر 1310ق وفات یافت .ایشان مدفون در تکیه سادات بهشتی واقع در تخت فولاداست.

بر سنگ مزارش با این القاب از او یاد شده:

سیّد المحققین و زبده المدققین، ظهیر الاسلام و المسلمین، عمده الفقهاء و المجتهدین، السخی الکریم و العلیم الحلیم)

ماده تاریخ وفاتش این بیت است:

تاریخ وی از خرد شدم جویا

گفت: «فردوس بدان مقام ابراهیمست»

منبع

• برگرفته از: مهدوی، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.