این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
حسن بن علی دیلمانی تنکابنی
آخوند ملّا حسن دیلمانی گیلانی ( 16 صفر 1094ق ) بن ملّا علی بن ملّا حسن فقیه دیلمانی تنکابنی ملقب به ملّا حسن لُنبانی ، عالم فاضل حکیم عارف و ادیب شاعر، از بزرگان اهل فضل و دانش بود.
معرفی
ملّا حسن در محلّه لنبان اصفهان ساکن بوده و بدین مناسبت به ملّا حسن لُنبانی نیز شهرت داشته است. وی تصوف را با حکمت جمع ساخته و در مسجد جامع عباسی تدریس حکمت خصوصاً شفا و اشارات می نموده است.
[ملّا عبداللَّه افندی صاحب ریاض با او نظر خوشی نداشته و می نویسد] از علوم دینی و نقلی نصیبی نداشته است.[امّا ملّا عبدالنبی قزوینی در تتمیم امل الآمل از او به عنوان «انه کان من الفضلاء و المشهورین و العلماء المعروفین علی مشرب الصّوفیه» یاد می کند.]
ملا حسن گاهی رباعی می سروده است.این رباعی از اوست:[۱]
| از کثرت داغ توام افلاکم | وز زور لگدکوب حوادث خاکم | |
| باران نشاط گر ببارد سنگم | باران نشاط گر ببارد سنگم |
وفات
در اواخر عمر قوای عقلانیش اختلال یافته و در همان اوان به تاریخ 16 صفر 1094ق وفات یافته و در تخت فولاد مدفون شد. قبر او اکنون در بقعه صاحب روضات واقع شده است.[۲]
پانویس
- ↑ تذکره نصرآبادی،ج1، ص228؛ ریاض العلماء، ج1، ص184؛ تتمیم امل الامل، ص105؛ الروضه النضره، ص155؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص99؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 477 و 479 و 543؛ اعیان الشیعه، ج21، ص254، الذریعه، ج9، ص242؛ تاریخ علماء و شعرای گیلان، ص112؛ نامها و نامدارهای گیلان، ص138؛ مشاهیر گیلان، ج2، ص132.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان ، ج 2، ص 506 .
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان ، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386 .