محمدعلی فرهنگ

محمد علی فرهنگ فرزند آقا ابوطالب ، طلبه علوم دینی و به شغل تذهیب اشتغال داشت و به مُذهب معروف بود. تخلص او در شعر فرهنگ و بهار بود.

زندگی نامه

محمدعلی فرهنگ در سال ۱۲۹۸ق زنده بود .وی طلبه علوم دینی بود و در مدرسه نوریه تحصیل می کرد و برای گذران معیشت شغل تذهیب داشت و به آن جهت به مذهب معروف بود.

از شاعران خوش قریحه بود و به فرهنگ و بهار تخلص می نمود.

از اشعار اوست در مدح سيد حجت الاسلام شفتی :

فخر دوران که هر روز و هر شب		برويـد غـبــارش ملایـک ز شـهـپر
زپنجم امـام اسـت بـســـــتوده نـامش		به هفت آسمان فخـر از آن داده و فر

باز از اوست به عطاء الملک در قبال تربیت فرزندش :

عطـــاء الملـک را گفـــــتم بزرگا		بـه امـيـد تـوام اميـد واری اسـت
به این مه پاره یعنی کودک تو		که خورشید از رخش در شرمساری است

از آثار او تذکره یخچالیه و طرب الاحباب می باشد.

وفات

وی در اصفهان فوت شد.

منبع

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.