سید ضیاءالدین تجویدی

حاج سیّد ضیاءالدّین تجویدی ( 1320ق- 1408ق) فرزند حاج میرزا علینقی بن سیّد اسماعیل بن میر محمّد علی حسینی، عالم فاضل قرن چهاردهم قمری است.

زندگی نامه

سید ضیاءالدین تجویدی در اصفهان متولّد گردید. مقدّمات علوم را نزد اساتید فرا گرفته و در زمان رضاخان سواد کوهی چندین سال در مدرسه قدسیه به تدریس ادبیات و قرآن پرداخته و پس از رفع خفقان به تحصیلات خود نزد اساتید و مجتهدین ادامه داد.

اسامی برخی از اساتید او عبارتند از:

آقا شیخ اسماعیل معزّی، آقا سیّد محمّد رضا خراسانی، حاج میر سیّد علی نجف آبادی، آقا سیّد محمّد نجف آبادی، آقا سیّد مهدی درچه ای و غیره.

مرحوم حاج آقا ضیاءالدّین در محراب و منبر به هدایت و ارشاد مردم اشتغال داشت و در بیان مسائل حلال و حرام تسلطی کامل داشت.

نوه ایشان جناب حجت الاسلام آقای حاج سید محمد رضا تجویدی کتابی با نام «ضیاء بزم ایمان» درباره زندگی نامه پدربزرگشان به رشته تحریر در آورده اند.

وفات

سرانجام او در شب 6 صفر 1408ق در اصفهان وفات یافته و پس از تشییع شایسته در مقبره زینبیه مدفون گردید.

مادّه تاریخ وفاتش را شاعر توانا استاد فضل اللّه خان اعتمادی خویی (برنا) چنین گفته است:

به ابجد خواست تاریخی برای رحلتش «برنا»

به شمسی شد وفاتش «کو ضیاءالدّین تجویدی»

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.