سید رحیم منورعلی شاه دهکردی

حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی بن سیّد حسن دهکردی، از عرفای عالی مقدار و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی است.

معرفی

در حدود سال 1300ق در شهرکرد متولد شده و در موطن خویش و اصفهان به تحصیل علوم قدیمه اشتغال جسته، دست طلب به دامان خالوی بزرگوارش میر سیّد احمد نوربخش معروف به «رحمت علی شاه» داده، از ایشان اذن ارشاد و هدایت یافته و بعدا خلیفه ایشان گردید.

او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود.

زمانی در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار «منور» تخلّص می‌‎نمود.

اشعاری از او در کتاب «برهان نامه حقیقت» تألیف: آقا سیّد احمد نوربخش دهکردی به طبع رسیده است.

اين ابيات از اشعار اوست:

روزگاریست ز جان در طلب یار شدم		دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم
خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست		به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم

وفات

وي در روز 9 محرم (تاسوعا) سال 1368ق در بیروت در مراجعت از مکّه معظمه وفات یافت و در آنجا مدفون گردید.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.