این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید حسین شجره بزمی
سیّد حسين شجره ( 1278ش-1361ش ) متخلّص به بزمی فرزند سيّد عبدالرسول شجرهدر اصفهان به دنيا آمد. وی شاعر،ادیب و دانشمند بود.
زندگی نامه
به نوشته سخنوران نامی معاصر در سال 1271ش متولّد شده است. اوايل عمر ساكن قهفرخ توابع چهارمحال بختیاری بود و تحصیلات ابتدایی خود را درآنجا گذرانده است. چندین سال در مدارس بـه آمـوزش و پـرورش كودكـان اشتغال داشت. سپس به اصفهان آمد و پس از مـدّتی بـه تهـران انتقـال يافـت و در دانشكده آمريكايی البرز به تحصيل و تدريس پرداخت و پس از اتمام دوره متوسطه وارد دانشكده حقوق شدو از آن دانشکده فارغ التّحصیل گردید و در دادگستری و سپس وزارت دارایی به کار پرداخت و در همين زمان به نوشتن مقاله در روزنامـه هـای ايـران وكيهـان پرداخـت. [۱]
ســپس در وزارت دارايـی مشــغول بــه خــدمت شــد و از صاحب منصبان وزارت دارايی گرديد. هنگامی كه در قهفرخ بود ناهيد تخلّص می كرد ولی با آمدنش به اصـفهان تخلّـص خـود را شـيوا انتخـاب كـرد .
مرحـوم مهـدوی می نويسد: كم شعر می گفت ولی سنجيده و متين می گفت. در ادبيات بيشتر از علـوم ديگر اهتمام داشت.
وی در سرودن شعر طبعی روان داشت. ابتدا «ناهید» و سپس «شیوا» تخلّص می کرد. این شعر از ابیات اوست:
{{ب|زلف مشکین بر رخ سیمین پریشان کرده ای|آفتابی را به زیر ابر پنهان کرده ای}}
{{ب |در هوای آتشین رُخسار خویش از هر طرف|ای بسا مرغ دل اندر سینه بریان کرده ای [۲]}}
آثار
آثار زير نتيجه ی مطالعات اوست:
1 ـــ تحقيــق در احوال و رباعيــات خيــام
2 ـــ علــم معــاش
3 ـــ ترجمه شخصــيت مولــوی تالیف: نیکلسون
4 ـ رساله در تعبیر رؤیا و روانشناسی امروز
5 ـ مقدمه بـر جغرافيـای اقتصـادی
6 ــ کتاب و تجـارت عمومی
7 ـ راز كامروايی
8 ـ قوای روحی و آيين فرمانروايی
9 ـ همچنین «گلزار ایران» مجموعه مقالاتی درباره ادبیات پیش از اسلام تا قرن هفتم هجری که در روزنامه ایران و «در محفل انس» چه شنیدم» در روزنامه کیهان به طبع رسیده است.[۳]
| گر خاك شـود وجـود دانـا | او راسـت حيـات جـاودانی | |
| ليكن به مثـل حيـات نـادان | مرگ است به نـام زنـدگانی[۴] |
اشعار سنگ نوشته مزارش چنين است:
| ای كوچ كرده ناگـه و از يـاران | بــر جــا نهــاده ديــده پربــاران | |
| در خاك تيره خفته ولـی بيـدار | در اشك چشـم آينـه كـرداران | |
*** | ||
| زلف مشکین بر رخ سیمین پریشان کرده ای | آفتابی را به زیر ابر پنهان کرده ای | |
| در هوای آتشین رُخسار خویش از هر طرف | ای بسا مرغ دل اندر سینه بریان کرده ای | |
وفات
وی در سال 1402 هجری قمری مطابق با 21 فروردين 1361 در تهران ديده ازجهان فرو بست و پس از انتقال به اصفهان در تكيه ی آغاباشـی مـدفون گرديـد.
اشعار سنگ نوشته مزارش چنين است:
پانویس
- ↑ معلّم حبيب آبادی، مكارم الاثار، ج7 ،ص2708؛ اثرآفرينان، ج2 ،ص59.
- ↑ [1] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص295؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج3، ص1917؛ دائرهالمعارف دانش بشر، ص1205؛ مکارم الآثار، ج7، ص2709؛ مؤلّفین کتب چاپی، ج2، صص 760 و 761.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص703-704
- ↑ مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص295.
منابع
برگرفته از : تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص۳۵۸
برگرفته از:مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386