سید حسین شجره بزمی

سیّد حسين شجره فرزند سيّد عبدالرسول شجره(متخلّص به بزمی) در سال( 1278 )شمسی به دنيا آمد.

زندگی نامه

اوايل عمر ساكن قهفرخ توابع چهارمحال بختیاری بود و بـه آمـوزش و پـرورش كودكـان اشتغال داشت. سپس به اصفهان آمد و پس از مـدّتی بـه تهـران انتقـال يافـت و در دانشكده آمريكايی البرز به تحصيل و تدريس پرداخت و پس از اتمام دوره متوسطه وارد دانشكده حقوق شد و در همين زمان به نوشتن مقاله در روزنامـه هـای ايـران وكيهـان پرداخـت.

ســپس در وزارت دارايـی مشــغول بــه خــدمت شــد و از صاحب منصبان وزارت دارايی گرديد. هنگامی كه در قهفرخ بود ناهيد تخلّص می كرد ولی با آمدنش به اصـفهان تخلّـص خـود را شـيوا انتخـاب كـرد .

مرحـوم مهـدوی می نويسد:

كم شعر می گفت ولی سنجيده و متين می گفت. در ادبيات بيشتر از علـوم ديگر اهتمام داشت.

آثار و اشعار

آثار زير نتيجه ی مطالعات اوست:

1 ـــ تحقيــق در رباعيــات خيــام

2 ـــ علــم معــاش

3 ـــ شخصــيت مولــوی

4 ـ روانشناسی امروز

5 ـ مقدمه بـر جغرافيـای اقتصـادی

6 ــ كسـب و تجـارت عمومی

7 ـ راز كامروايی

8 ـ قوای روحی و آيين فرمانروايی

9 ـ گلزار ايران.

از اشعار اوست:

گر خاك شـود وجـود دانـا		او راسـت حيـات جـاودانی
ليكن به مثـل حيـات نـادان		مرگ است به نـام زنـدگانی

اشعار سنگ نوشته مزارش چنين است:

ای كوچ كرده ناگـه و از يـاران		بــر جــا نهــاده ديــده پربــاران
در خاك تيره خفته ولـی بيـدار		در اشك چشـم آينـه كـرداران
***
زلف مشکین بر رخ سیمین پریشان کرده ای		آفتابی را به زیر ابر پنهان کرده ای
در هوای آتشین رُخسار خویش از هر طرف		ای بسا مرغ دل اندر سینه بریان کرده ای

وفات

وی در سال 1402 هجری قمری مطابق با 21 فروردين 1361 در تهران ديده ازجهان فرو بست و پس از انتقال به اصفهان در تكيه ی آغاباشـی مـدفون گرديـد.

منابع

برگرفته از : تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص۳۵۸

برگرفته از:مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386