محمدمهدی بن محمدحسین قمشه ای

محمدمهدی قمشه ای(1261ق- 1330ق) معروف به میرزا، فرزند حاج میرزا محمّد حسین، از مجتهدین و حکمای طراز اوّل شهرضا و جامع معقول و منقول بوده است.

معرفی

وی در سال 1261ق متولد شد. در اصفهان از محضر بزرگانی همچون ملّا محمّد باقر قمشه ای، حکیم صهبا، ملّا محمّد اسماعیل و آقا محمّد حکیم و غیره استفاده نموده و حایز عالی ترین مقامات اجتهاد و

حکمت گردید و از فقهای بزرگی همچون حاج شیخ محمّد باقر نجفی، ملّا محمّد باقر فشارکی و میرزا محمّد حسن نجفی هزارجریبی اجازه اجتهاد دریافت کرد. مرحوم فرصت الدوله شیرازی در آغاز دیوان خویش ضمن اشاره به مسافرت خود از شیراز به تهران در سال 1323 درباره اقامت خود در شهرضا می نویسد: "جناب میرزا محمّد مهدی، مجتهد آن جا را هم زیارت کردم. آدم بسیار با فضل و تقوایی است و دارای مقام اجتهاد و فتوا".

آثار

ازتالیفات اوست:

1. "حاشیه بر اسفار" ملّا صدرا
2. رساله ای در استصحاب
3. فقه استدلالی

که نزد فرزندش آیه اللّه مهدوی قمشه ای نگهداری می شده است.

وفات

آن مرحوم در عصر چهارشنبه 17 ربیع الاول سال 1330ق ازدنیا رفت و بنا بر وصیت، جنازه اش از شهرضا به نجف اشرف حمل گردید.

منبع

• قاسمی، رحیم، بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.