محمدحسین امین سیچانی

شيخ محمدحسين امين سيچانى فاضل ،اديب، عالم، شاعر که در سال 1248 شمسی دیده به جهان گشود.

شيخ محمدحسين امين سيچانى (۱۲۴۸ش-1358ش) فاضل ،اديب، فرزند ملارضا فرزند مـلا حسـن در اصفهان در خانواده ای روحانی و مبلّغ دین ديده به جهان گشود.

زندگی نامه

لقب این خاندان امین الاسلام بوده که در زمان پهلوی در هنگام گرفتن شناسنامه، اسلام آن از طرف حکومت حذف و فقط امین را نوشته اندشیخ محمد حسین از علماى روحانى محله ى سيچان بودوگاهى به شهر رفت و آمد می نمود. .او پس از فراگیری علوم دینی در حوزه علمیه به تبلیغ و ارشاد مردم پرداخت. وی دارای حافظه ای بسیار قوی بود واین را از برکت قرآن می دانست.وی در طى عمر پربركـت حـدود 110 ساله اش با زراعت و باغدارى امرار معاش مى نمود .طبـع شـعر روانـى داشـت مرحوم مهـدوى اشـاره ى مختصرى به اين عالم و شاعر معاصر خودو تخلص وی داشته است او را شيخ حسين امينى سيچانى متخلّص به مذنب (گنهكار) معرفى مى كند همانگونه که خود ایشان خود ابه این نام میخواند.

خاندان

پدر شيخ محمد حسين حاج ملا رضا، از وعاظ و روحانيون غيور اصفهان بود وفرزند خلف ايشان حجت الاسلام حاج آقا رضا امين امـام جماعـت مسجد پاچنار سيچان است.

اساتید

وی درطول عمر بابرکت خود از محضر اساتید گران قدری بهره جست از آن جمله میتوان افراد زیر را نام برد:

• آيت اللّه سيد محمدباقر درچه اى
• مرحوم آقا نجفى اصفهانى
• حاج آقا نوراللّه اصفهانى

جایگاه

جایگاه اجتماعی

ايشان پس از تحصیل به امر ارشاد و تبلیغ پرداخت. وچون امام جماعت بودن را مسؤوليتى سـنگين و مهـم مـى دانسـت فقط بـه منبر وعظ و روضه خوانى مصائب اهلبيت علاقه نشان مى داد . و

جایگاه سیاسی

وی با مرحوم حاج آقا نورالله نجفی همکاری صمیمانه داشته و در جریانهای سیاسی اصفهان با اوهمراه بوده است.

آثار وفعالیت ها

آثار غیر مکتوب

مرحوم مهدوى اين سه بيت را در تذكره ى خويش از او نقل كرده است:

گفتم به زلـف او كـه هنـدو وگـر نـه اى		خورشيد را ز چيست كه در بر گرفته اى؟
اى خال گوشه ى لبش اين تشنه ى وصال		جان داد و جا تو بر لب كوثر گرفتـه اى؟
مذنب وصال دوست هنوزت امید هست		هیهات از این خیال که درسر گرفته ای

بديهى است اين ابيات از غزلى برگفته شده و مرحوم مهـدوى صـرفاً بـر اسـاس شنيده ها آن را نگاشته است.

فرزندش حجت الاسلام حاج آقا رضا امين اين بيـت را از پدر در خاطر داشت:

زاهدان در طلب حور و قصـورند وليـك

عارفان ديـده بـه اميـد وصـالش دارنـد

وفات

وى در سال(1400ق/ 1358ش) ديده از جهان فرو بسـت و در تكيه ى ملا قدير واقع در پشت قبرسـتان مصـلى در كوچـه شـهيد شـاطرگلى نزديك مرحوم پدرش حاج ملا رضا واجدادشان دفن گرديد.

بر سنگ مزار او نيز اين رباعى كه خود سروده است ديده مى شود:

مــن مــذنب و از اهــالى ســيچانم		ايــن درد گنــاه درد بــى درمــانم
هرچنـد بـه فاميـل اميـنم خواننـد		نقدى به كفم نيست به جز عصـيانم

---

این عالم فاضل در سال وفات کرد و پیکرش را در تکیه سید محمود مغنی گو درکنار پدر و اجدادش به خاک سپردند.

منابع

کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390.

مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.