سید حسین شجره بزمی

سیّد حسين شجره ( 1278ش-1361ش ) متخلّص به بزمی فرزند سيّد عبدالرسول شجرهدر اصفهان به دنيا آمد. وی شاعر،ادیب و دانشمند بود.

زندگی نامه

به نوشته سخنوران نامی معاصر در سال 1271ش متولّد شده است. اوايل عمر ساكن قهفرخ توابع چهارمحال بختیاری بود و تحصیلات ابتدایی خود را درآنجا گذرانده است. چندین سال در مدارس بـه آمـوزش و پـرورش كودكـان اشتغال داشت. سپس به اصفهان آمد و پس از مـدّتی بـه تهـران انتقـال يافـت و در دانشكده آمريكايی البرز به تحصيل و تدريس پرداخت و پس از اتمام دوره متوسطه وارد دانشكده حقوق شدو از آن دانشکده فارغ التّحصیل گردید و در دادگستری و سپس وزارت دارایی به کار پرداخت و در همين زمان به نوشتن مقاله در روزنامـه هـای ايـران وكيهـان پرداخـت.

ســپس در وزارت دارايـی مشــغول بــه خــدمت شــد و از صاحب منصبان وزارت دارايی گرديد. هنگامی كه در قهفرخ بود ناهيد تخلّص می كرد ولی با آمدنش به اصـفهان تخلّـص خـود را شـيوا انتخـاب كـرد .

مرحـوم مهـدوی می نويسد: كم شعر می گفت ولی سنجيده و متين می گفت. در ادبيات بيشتر از علـوم ديگر اهتمام داشت.

وی در سرودن شعر طبعی روان داشت. ابتدا «ناهید» و سپس «شیوا» تخلّص می کرد. این شعر از ابیات اوست:

{{ب|زلف مشکین بر رخ سیمین پریشان کرده ای|آفتابی را به زیر ابر پنهان کرده ای}}

{{ب |در هوای آتشین رُخسار خویش از هر طرف|ای بسا مرغ دل اندر سینه بریان کرده ای }}

آثار

آثار زير نتيجه ی مطالعات اوست:

1 ـــ تحقيــق در احوال و رباعيــات خيــام

2 ـــ علــم معــاش

3 ـــ ترجمه شخصــيت مولــوی تالیف: نیکلسون

4 ـ رساله در تعبیر رؤیا و روانشناسی امروز

5 ـ مقدمه بـر جغرافيـای اقتصـادی

6 ــ کتاب و تجـارت عمومی

7 ـ راز كامروايی

8 ـ قوای روحی و آيين فرمانروايی

9 ـ همچنین «گلزار ایران» مجموعه مقالاتی درباره ادبیات پیش از اسلام تا قرن هفتم هجری که در روزنامه ایران و «در محفل انس» چه شنیدم» در روزنامه کیهان به طبع رسیده است.

وفات

وی در سال 1402 هجری قمری مطابق با 21 فروردين 1361 در تهران ديده ازجهان فرو بست و پس از انتقال به اصفهان در تكيه ی آغاباشـی مـدفون گرديـد.

اشعار سنگ نوشته مزارش چنين است:

گر خاك شـود وجـود دانـاو راسـت حيـات جـاودانی ليكن به مثـل حيـات نـادانرگ است به نـام زنـدگانی

منابع

برگرفته از : تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص۳۵۸

برگرفته از:مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386