محمد کیوان فر

محمد کیوان فر

محمد کیوان فر، (۱۲۸۰ش_١٣٤٨ش) فرزند محمدصادق محمودیان بن حاج محمد جعفر، ادیب و شاعر متخلص به «کیوان»، بـه سال ۱۲۸۰ش در اصفهان متولد گردیده است.

معرفی

تحصیلات

تحصیلات دوره ابتدایی و متوسطه را در اصفهان و تهران در دارالفنون به انجام رسانید.

در زمان تحصیل به حلوایی نژاد و شیمیایی، شهرت داشت و سپس نام فامیلی خود را (کیوانفر) قـرار داد.

از جمله استادان وی در دارالفنون می توان به ملک الشعرای بهار، اشاره کرد.

شاگردان

از جمله شاگردان وی در این دوره می توان به سید مصلح الدين مهدوى اشاره کرد که در سالهای ١٣٤٦-١٣٤٧ق، در مدرسه گلبهار، افتخار شاگردی او را داشته است.

شاگرد دیگر وی سرهنگ محمود زاهدی(رئیس اسبق اوقاف اصفهان است)

آثار و فعالیت ها

او پس از فراغت از تحصیل، مدتی در مدارس اصفهان به کار تعلیم و تربیت نوباوگان اشتغال داشت.

کیوانفر، در یزد، مدیر و سرپرست دبیر‌ستان مارکار و مدتها در کجور مازندران بندر گز و غیره، در اداره فرمانداری به عنوان فرماندار و شهردار، خدمت کرد تا قضایای شهریور ۱۳۲۰ش، پیش آمد.

كيوان فر تنها مأمور دولتی غیر محلی بود که در این گیرودار، محل خدمت خود را ترک نکرده در حفظ و نگاهداشت اموال دولتی و امنیت محلی بـه قـدر میسر کوشش نمود.

جاذبه های روحانی کیوان فر را در طی دوران تحصیل، به سمت عرفان کشید و مدتی در خانقاه حــاج ذوالریاستین در شیراز معتکف و به تصفیه باطن اشتغال داشت.

وی همچنین از حاج ذوالریاستین، علومی مثل رمل و اسطرلاب را آموخت.

او در اصفهان خدمت آقا میرزا عباس پاقلعه ای مشرف شده و در زمرهٔ مریدان ایشان و صوفیه و عرفا وارد شد.

او در سرودن شعر دستی توانــا داشـــت و در انجمن های ادبی مانند سعدی شرکت و از شعرای ممتاز اصفهان محسوب می شد. از اشعار اوست:

گواه عاشق صادق دو چشم گریان است		که این نشان دل ریش و سوز پنهان است
به راه عشق بجز نیستی دلیلی نیست		هزار خضر در این راه مات و حیران است

وی در شرح و تفسیر مثنوی دیوان سعدی و حافظ در اصفهان کم نظیر و به زبانهای عربی و فرانسه مسلط بود؛ چنان که مقالاتی در قالب ترجمه، در جراید آن زمان به چاپ می رسانید.

کیوان فر علاوه بر آنکه عارفی شاعر و ادیبی وارسته بود، نویسنده ای توانا و روزنامه نگاری ماهر بود. چنان که مدتی در روزنامه «اصفهان» به صاحب امتیازی امیرقلی امینی، به عنوان مدیر داخلی در هفته نامه داد اصفهان

به صاحب امتیازی و مدیر مسؤولی محمد پایداری در سمت سردبیر انجـام وظیفه می نمود. همچنین در یزد سردبیری روزنامه گلبهار را برعهده داشته است.

از جمله جرایـد دیـگـری کـه وی در آنهـا قلـم زده، می توان به راه نجات، مجاهد، ستاره اصفهان، اولیاء و در شهر یزد، روزنامه گلبهار و همکاری با روزنامه های تهران اشاره کرد که مقالاتی در زمینه های ادبی، فلسفی، شعر و ترجمه به چاپ می رسانید.

او مدتی در شهرداری اصفهان، رئیس تبلیغات شد و گویندگی در برنامه رادیویی شهر و شهرداری را عهده دار شد. از همکاران این دوره وی در شهرداری می توان به جلیل شهناز اشاره کرد.

او در زمان حیات اقدام به نگارش کتابی تحت عنوان «طفل راه» نموده بود که با فوت وی، این اثر هم از میان رفت و به زیور طبع آراسته نشد.

وفات

وی سرانجام وی در ٢٧ تیر ١٣٤٨ش/ ۱۳۸۹ق فوت و در تکیه آغاباشی در تخت فولاد به خاک سپرده شد.

منبع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۳، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1391.