سید عبدالرسول بزمی اصفهانی

سیّد عبدالرّسول شجره متخلّص به «بزمی» شاعر عارف ادیب و واعظ. در قرن چهاردهم هجری می زیست.

سیّد عبدالرّسول شجره متخلّص به «بزمی»،فرزند حاج سیّد اسماعیل و از نوادگان «شجره، ذاکر اصفهانی»، شاعر، عارف، ادیب و واعظ در قرن چهاردهم هجری است.

معرفی

در سال 1285ق در اصفهان متولّد شده، از غزل سرایان اصفهان و از اعضاء قدیمی و محترم انجمن ادبی شیدا بود. ارادت خدمت آقا میرزا عباس صابرعلی پاقلعه ای داشت.

و علاوه بر فضل و ادب در علم تجوید و قرائت به سبک مرحوم محمّدعاصم کاشانی مهارت داشت و در شناخت آثار هنری خصوصا نقاشی صاحب نظر بود.

در سال ۱۳۵۵ق (۱۲ آبان ۱۳۱۲ مطابق سنگ مزار او) وفات یافت و در تخت فولاد، تکیه آغاباشی مدفون شد.

ميــرزا حسن خان جابرى انصارى، وى را چنـين معرفـى مى كند:

از سادات محترم خوش طبع و باذوق و شيرين سخن و يكى از غـزل سـرايان نامى انجمن كه شصت سال قبل بزم انجم را لاله و سمن بود و به استقبال كليم گفته:

تــا از كنــارم آن بــت نامهربــان گذشــت

موج سرشگم از سر هفت آسمان گذشت

از اشعار اوست:

با یاد دوست سر به گریبان که می برد		زین باغ برگ عیش به دامان که می برد
جز یاد غنچه دهنت ای گل مراد		ما را به سیر باغ و گلستان که می برد

به مناسبت ميلاد باسعادت حضرت على عليه السلام چنين سروده است:

بيا كـه رونـق ديگـر جهـان گرفـت امـروز		كه پرده از رخ خود دلسـتان گرفـت امـروز
فــداى همــت مســت محبتــى كــز خــويش		سبك برآمـد و رطـل گـران گرفـت امـروز

منابع

برگفته از کتاب: مهدوی، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.

برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. ص ۱۰۸