محمدعلی عالم نائینی

میرزا محمّدعلی عالم نائینی متخلص به «محیط» فرزند محمّدباقر از علمای عالیقدر اواخر دوره قاجاریّه، عالم فاضل، ادیب شاعر خوشنویس ماهر و عابد صالح است.

معرفی

وی در سال 1278ق در نائین متولد شد و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان و نجف اشرف سفر کرد و در سامرا نزد میرزا حسن شیرازی (میرزای بزرگ) تحصیلات خود را تکمیل نموده و به اجتهاد نائل شده و به نائین بازگشت.

او از قائدین مشروطیّت و جنگ شیخیّه و متشرّعه نائین بود. در حفظ آیتی عجیب به شمار می رفت. شعر عربی و فارسی را خوب می گفت و خطوط شکسته و نستعلیق را خوش می نوشت. این شعر از اوست:

دلبرا بی رخ تو آه و فغان کار من است		زعفرانی ز غمت عارض گلنار من است
هرکسی داشت به سر سِرّی از اسرار تو		لیک سِرّ سِرها همه یک نکته ز اسرار من است

آثار

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «هلال یک شبه» در رفع شبهات شیخیّه
2. «صراط المستقیم» در ردّ بر شیخیّه و بهائیّه
3. «دیوان اشعار»

وفات

او در سال 1333ق در اصفهان وفات یافته و جنب قبر جهانگیرخان قشقائی(تکیه جهانگیرخان قشقایی) در تخت فولاد مدفون شد.

تاریخ وفات او را در این بیت به نظم آورده اند:

در هزار و سیصد و سی و سه بود که

اجل شمعی ز بزم دین ربود

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.