این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

سید محمدحسن طباطبائی میرجهانی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۷ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۳۴ توسط Kh1.Abedi (بحث | مشارکت‌ها) (Kh1.Abedi صفحهٔ سیدمحمدحسن طباطبائی میرجهانی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سید محمدحسن طباطبائی میرجهانی منتقل کرد)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

میرسیّدمحمّد حسن میرجهانی جرقویه ای ابن علی بن قاسم طباطبائی، متخلص به "حیران" از افاضل علمای معاصر اصفهان [1319ق(مطابق 1280ش)-1413ق]در روستای محمدآباد جرقویه، از توابع اصفهان متولّد شده است.

زندگی نامه

محمدحسن میرجهانی از 7سالگی تحصیل مقدّمات را در محمّدآباد آغاز کرد و پس از مدّتی به اصفهان آمده و در مدرسه صدر ساکن شد.

در اصفهان در درس اساتیدی چون شیخ علی مدرّس یزدی، شیخ محمّد علی معلّم حبیب آبادی، سیّد احمد مدرس، شیخ محمّد علی فتحی دزفولی و سیّد محمّد رضا خوانساری شرکت کرده و سپس از محضر آیات عظام: سیّد ابوالقاسم دهکردی، آخوند ملّا محمّد حسین فشارکی و آقا شیخ محمد رضا نجفی بهره برد.

او در سال 1346ق به نجف اشرف مهاجرت کرد و مدّتی از محضر آیات عظام: سیّد ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدّین عراقی و شیخ عبداللَّه مامقانی بهره برد و از خواص اصحاب آیت اللَّه اصفهانی گردید.

وی پس از اتمام تحصیلات خود به اصفهان بازگشته و به نشر معارف اسلامی و فضایل اهل بیت پرداخت. مدت 3 سال نیز در قصبه دهاقان اقامت نمود و مرجع شرعی آن حدود بود. در سال 1371ق به مشهد مقدّس مهاجرت کرد و در دو حجره حرم مطهر که در اختیارش بود، به تألیف، تحقیق و تدریس مشغول شد.

پس از 7سال به علّت نامساعد بودن آب و هوای آنجا با مزاج ایشان، به تهران عزیمت نمود و به وعظ و خطابه و اقامه جماعت و تحقیق و تألیف مشغول شد.

میرجهانی در فقه و اصول، کلام، تفسیر، حدیث، علوم غریبه (خصوصاً جفر و اعداد و اسطرلاب) و ریاضیات تبحّر فراوان داشت. خط خوشی داشت و برخی از کتاب هایش را به خط زیبای خود کتابت نمود. علاوه بر آن دراخلاق حسنه و مکالات فاضله زبده اهل فضل و کمال بود.

شعر را نیکو می سرود و «حیران» تخلّص می نمود.

این ابیات از اوست:

خسروا گوشه چشمی به من بی سر و پا کنسوی دلسوختگان یک نظر از بهر خداکن
نفس نگذاردم ای شه که به اخلاص بکوشممنّتی جان مرا از ستم نفس رها کن[۱]

آثار

ایشان را تألیفات عدیده ای است که از آن جمله است:

1. «مصباح البلاغه» (مستدرک نهج البلاغه) در 2 جلد

2. «کنوز الحکم و فنون الکلم» (خطبه ها و سخنان امام حسن مجتبی علیه السلام

3. «روایح النسمات» (شرح دعای سمات)

4. «نوائب الدّهور» در علائم الظّهور، در 2 جلد

5. «اللّوامع النّور فی علایم الظّهور»، به عربی

6. «دیوان اشعار»

7. «گنجینه سرور»

8. «گنج رایگان» (در علوم غریبه)

9. «سعادت ابدی»

10. «الدُّرر المکنونه» (در تاریخ ائمه اطهار) به عربی

11. «احکام رضاع»

12. «رساله در نجوم و فلکیّات»

13. «شهاب ثاقب»

14. «الجنّه العاصمه» (زندگانی حضرت فاطمه سلام اللَّه علیها)

15. «مقامات الاکبریّه» (زندگانی حضرت علی اکبر)

16. «مقلاد الجنان» (در ادعیه و زیارات)

17. «ذخیره المعاد» (در ادعیه و ساعات عبادات

18. «انساب سادات»

19. «تفسیرام الکتاب»

20. «البکاء علی الحسین علیه السلام»

21. «السَّبیکه البیضاء فی نسب بعض آل الطبّاء»

22. «ولایت کُلیّه

وفات

او در اواخر عمر به اصفهان بازگشته و در 21 جمادی الثانی 1413ق (مطابق چهارشنبه 21 آذر 1371ش در منزل مسکونی خود در اصفهان وفات یافته و حسب الوصیّه خود او در بقعه علّامه مجلسی جنب مسجد جامع عتیق اصفهان مدفون گردید.[۲]

پانویس

  1. تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص160؛ الذریعه، ج11، ص255 و ج10، ص22؛ لاله های رنگارنگ، ص36؛ مکارم الآثار، ج7، ص2423؛ مجله «آئینه پژوهش» سال دوم شماره 16: آذر و دی 1371، ص117؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: خطی؛ گلزار مشاهیر،89
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،508-509-510

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶