این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «صفرعلی بن محمد لطف‌آبادی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (اصلاح منبع)
(اصلاح منبع)
 
سطر ۲: سطر ۲:


==معرفی==
==معرفی==
وی فرزند  آخوند ملّا محمّد در سال 1296ش در «لطف آباد» از توابع درگز خراسان متولّد شد. مردی ادیب و شاعر و ساده لوح و خوش طینت بود و از کارمندان اداره قند و شکر شهرضا به شمار می رفت.
وی فرزند  آخوند ملّا محمّد در سال 1296ش در «لطف آباد» از توابع درگز خراسان متولّد شد. مردی ادیب و شاعر و ساده لوح و خوش طینت بود و از کارمندان اداره قند و شکر شهرضا به شمار می رفت.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 861 و 862.</ref>


==آثار==
==آثار==
سطر ۱۴: سطر ۱۴:


==وفات==
==وفات==
صفرعلی لطف آبادی در سال 1386ق در شهرضا وفات یافته در صحن امامزاده شاه رضا مدفون شد.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 861 و 862.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص520.</ref>
صفرعلی لطف آبادی در سال 1386ق در شهرضا وفات یافته در صحن امامزاده شاه رضا مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص520.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۲۰: سطر ۲۰:


==منبع==
==منبع==
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:نویسندگان]]
[[رده:نویسندگان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۳۷

صفرعلی لطف آبادی(1296ش-1386ق)، شاعر ادیب [از ادباء و نویسندگان قرن چهاردهم هجری] بوده است.

معرفی

وی فرزند آخوند ملّا محمّد در سال 1296ش در «لطف آباد» از توابع درگز خراسان متولّد شد. مردی ادیب و شاعر و ساده لوح و خوش طینت بود و از کارمندان اداره قند و شکر شهرضا به شمار می رفت.[۱]

آثار

کتب زیر از اوست:

  1. «آه از کرب و بلایت»
  2. «پانزده بهمن»
  3. «حوادث ده ساله»
  4. «سیاحت نامه ناصح»
  5. «قافله دل» یا «کاروان حقیقت»

وفات

صفرعلی لطف آبادی در سال 1386ق در شهرضا وفات یافته در صحن امامزاده شاه رضا مدفون شد.[۲]

پانویس

  1. مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 861 و 862.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص520.

منبع