این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن ملک محمد ثاقب اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (اصلاح منبع)
(اصلاح)
 
سطر ۱۴: سطر ۱۴:


==وفات==
==وفات==
وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، صص772-773.</ref>
وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص772-773.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۲۱: سطر ۲۱:
==منبع==
==منبع==


* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:خطیبان]]
[[رده:خطیبان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۴۵

میرزا محمد حسین اصفهانی بن ملک محمد بن محمد، متخلص به «ثاقب» شاعر و ادیب از سخنوران قرن سیزدهم هجری است.

معرفی

او از خاندان ملّا ملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. این چند بیت از قصیده او در مدح سیّد حجّهالاسلام شفتی انتخاب شد:

هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش تا صبحدم کند به قدوم توأش نثار
تا هست در زمانه ز آویز مهر و ماه در گوش آسمان به شب و روز، گوشوار
بادا غلام حلقه به گوش درت همی شب ماه و روز مهر، به تأیید کردگار

آثار

«ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تألیف نمود. وی در غزل سرائی ماهر بوده و قصیده را با استادی می سرود و در مدح سیّد محمّد باقر حجّهالاسلام شفتی، منوچهرخان معتمدالدّوله (حاکم اصفهان) و محمّد تقی میرزا حسام السّلطنه (حاکم ایالات عرابی ایران) قصایدی غرّاء سروده است. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب»[۱]

وفات

وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.[۲]

پانویس

  1. تذکره مآثر الباقریه، صص 133-131 و 334 و 335؛ تذکره مدایح معتمدیه، (خطی)؛ تذکره حدیقه الشّعراء، ج1، ص352؛ مکارم الآثار، ج4، ص1577؛ فهرستواره کتابهای فارسی، ج1، ص609؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص209؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص425.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص772-773.

منبع