این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمد بن بكران اصفهانی»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به ' اعلام اصفهان') |
جز (اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''محمد بن بکران''' معروف به '''پیر بکران''' از اقطاب و مشایخ صوفیه در قرن هفتم هجری بوده‌است.<ref>(۱) گنجينه آثار تاریخی اصفهان، صص ۲۹۶ | '''محمد بن بکران''' معروف به '''پیر بکران''' از اقطاب و مشایخ صوفیه در قرن هفتم هجری بوده‌است.<ref>(۱) گنجينه آثار تاریخی اصفهان، صص ۲۹۶ ،۲۵۳،مزارات اصفهان، صص ۱۵۵ و ۱۵۶، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۳۹۹ و ۶۰۰.</ref> | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
وی عالم و فاضل بوده و در شهر پیربکران از توابع لنجان خانقاه داشته و تدریس علوم ظاهر و باطن می نموده است. او در سال ۷۰۳ ق وفات یافته و در محلی که اکنون به پیربکران معروف است دفن شده‌است. یکی از مریدانش بقعه ای بر سر مزار او ساخته و برای آن صحن و ایوان و گنبد قرار داده که از حیث کاشی کاری و گچ بری ممتاز است. در پای یکی از ستونها تخته سنگی است که بر روی آن جای سم اسبی دیده می شود که عوام آن را جای پای دلدل گویند و عده ای آن را جای پای اسب الياس گویند و معتقدند که حضرت الیاس پیغمبر از این محل به آسمان عروج نموده است. | وی عالم و فاضل بوده و در شهر پیربکران از توابع لنجان خانقاه داشته و تدریس علوم ظاهر و باطن می نموده است. او در سال ۷۰۳ ق وفات یافته و در محلی که اکنون به پیربکران معروف است دفن شده‌است. یکی از مریدانش بقعه ای بر سر مزار او ساخته و برای آن صحن و ایوان و گنبد قرار داده که از حیث کاشی کاری و گچ بری ممتاز است. در پای یکی از ستونها تخته سنگی است که بر روی آن جای سم اسبی دیده می شود که عوام آن را جای پای دلدل گویند و عده ای آن را جای پای اسب الياس گویند و معتقدند که حضرت الیاس پیغمبر از این محل به آسمان عروج نموده است. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۲: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۳۴
محمد بن بکران معروف به پیر بکران از اقطاب و مشایخ صوفیه در قرن هفتم هجری بوده‌است.[۱]
معرفی
وی عالم و فاضل بوده و در شهر پیربکران از توابع لنجان خانقاه داشته و تدریس علوم ظاهر و باطن می نموده است. او در سال ۷۰۳ ق وفات یافته و در محلی که اکنون به پیربکران معروف است دفن شده‌است. یکی از مریدانش بقعه ای بر سر مزار او ساخته و برای آن صحن و ایوان و گنبد قرار داده که از حیث کاشی کاری و گچ بری ممتاز است. در پای یکی از ستونها تخته سنگی است که بر روی آن جای سم اسبی دیده می شود که عوام آن را جای پای دلدل گویند و عده ای آن را جای پای اسب الياس گویند و معتقدند که حضرت الیاس پیغمبر از این محل به آسمان عروج نموده است.
از امتیازات این بقعه و بارگاه آن است که چون در ادوار مختلف در آن تعمیر و بنایی شده است، در آن هم نام خلفای اربعه دیده می شود و هم نام و اسامی معصومین چهارده گانه علیهم السلام.
این مقبره در مجاورت قبرستان قدیمی یهودیان اصفهان و یکی از مقابر مقدسه آنان به نام استرخاتون قرار دارد.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.