این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «سید حسین مجمر زوارهای اردستانی اصفهانی»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(اصلاح منبع) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{ردهبندینشده}} | |||
'''سیّد حسین طباطبائی زوّاره ای اردستانی'''(۱۱۹۰ق-۱۲۲۵ق)، متخلّص به «'''مَجمر'''» شاعر و ادیب توانای عهد قاجاریه است. | '''سیّد حسین طباطبائی زوّاره ای اردستانی'''(۱۱۹۰ق-۱۲۲۵ق)، متخلّص به «'''مَجمر'''» شاعر و ادیب توانای عهد قاجاریه است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
وی در سال 1190ق در زوّاره متولّد شد. چندی در اصفهان به تحصیل علم و ادب مشغول بوده و سپس به سیاحت در ایران و هند پرداخته و عاقبت به طهران رفته است. | وی در سال 1190ق در زوّاره متولّد شد. چندی در اصفهان به تحصیل علم و ادب مشغول بوده و سپس به سیاحت در ایران و هند پرداخته و عاقبت به طهران رفته است. او به شغل تذهیب مشغول بوده و به واسطه [[عبدالوهاب نشاط اصفهانی|میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی]] به درباره فتحعلی شاه قاجار راه یافته و به لقب «'''مجتهد الشعراء'''» ملقّب گردید. در سرودن انواع نظم خصوصاً غزل و قصیده استاد بوده و قصیده او در مدح فتحعلی شاه مورد تحسین شاه قرار داشته است. | ||
او به شغل تذهیب مشغول بوده و به واسطه [[عبدالوهاب نشاط اصفهانی|میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی]] به درباره فتحعلی شاه قاجار راه یافته و به لقب «'''مجتهد الشعراء'''» ملقّب گردید. | |||
در سرودن انواع نظم خصوصاً غزل و قصیده استاد بوده و قصیده او در مدح فتحعلی شاه مورد تحسین شاه قرار داشته است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
از آثار اوست: | از آثار اوست: | ||
# «دیوان اشعار» حدود پنج هزار بیت که به طبع رسیده و نسخ خطی عدیده ای در کتابخانه های مختلف از آن وجود دارد. | |||
# کتابی در «تتبّع گلستان سعدی»، ناتمام | #«دیوان اشعار» حدود پنج هزار بیت که به طبع رسیده و نسخ خطی عدیده ای در کتابخانه های مختلف از آن وجود دارد. | ||
# «مثنوی» در سیاق «تحفه العراقین» خاقانی | #کتابی در «تتبّع گلستان سعدی»، ناتمام | ||
#«مثنوی» در سیاق «تحفه العراقین» خاقانی | |||
این شعر از اوست: | این شعر از اوست: | ||
سطر ۳۲: | سطر ۳۱: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۰۹
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سیّد حسین طباطبائی زوّاره ای اردستانی(۱۱۹۰ق-۱۲۲۵ق)، متخلّص به «مَجمر» شاعر و ادیب توانای عهد قاجاریه است.
معرفی
وی در سال 1190ق در زوّاره متولّد شد. چندی در اصفهان به تحصیل علم و ادب مشغول بوده و سپس به سیاحت در ایران و هند پرداخته و عاقبت به طهران رفته است. او به شغل تذهیب مشغول بوده و به واسطه میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی به درباره فتحعلی شاه قاجار راه یافته و به لقب «مجتهد الشعراء» ملقّب گردید. در سرودن انواع نظم خصوصاً غزل و قصیده استاد بوده و قصیده او در مدح فتحعلی شاه مورد تحسین شاه قرار داشته است.
آثار
از آثار اوست:
- «دیوان اشعار» حدود پنج هزار بیت که به طبع رسیده و نسخ خطی عدیده ای در کتابخانه های مختلف از آن وجود دارد.
- کتابی در «تتبّع گلستان سعدی»، ناتمام
- «مثنوی» در سیاق «تحفه العراقین» خاقانی
این شعر از اوست:
گویم دلم از کمند تو خواهد رهید و تو | خندان نگه به طرّه طرّار می کنی | |
صد جان به یک نگه نخری از هجوم خلق | چندین زیان ز گرمی بازار می کنی[۱] |
وفات
گویند «مجمر» در اواخر عمر به سعایت بدخواهان به ولی نعمت خود «نشاط» ناسپاسی کرده و از در خصومت درآمده و مورد نفرین استاد قرار گرفته و در عنفوان جوانی در سن 35سالگی در سال 1225ق وفات یافت و در قم مدفون شد.
ماده تاریخ فوت او را «طلعت اصفهانی» چنین سروده است:
تاریخ رحلتش را از عقل خواست «طلعت» | گفتا بگو «جوان رفت سیّد حسین مَجمر»[۲] |
پانویس
- ↑ تذکر نگارستان دارا، ج1، صص 126 و 127؛ تذکره انجمن خاقان، صص 298؛ تذکره منظوم رشحه، ص62؛ مجمع الفصحاء، ج5، صص 971 و 972؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج3، صص 1526 و 1527؛ تذکره ریاض العارفین، (چ سال 1344ش)، ص517؛ تذکره دلگشا، صص 459 و 460؛ تاریخ ادبیات ایران (شفق)، صص 582 و 583؛ ریحانهالادب، ج5، صص 202 و 203؛ الذریعه، ج9، ص966؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص995؛ اکسیر التّواریخ، ص259.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص۸۱۴-۸۱۵
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.