این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسینقلی خان بن باباخان خطایی دهاقانی اصفهانی»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
اوسرانجام در سال 1349ق در دهاقان وفات یافت.<ref>تاریخ شهرضا، ص91.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، | اوسرانجام در سال 1349ق در دهاقان وفات یافت.<ref>تاریخ شهرضا، ص91.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص 830-829.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۴۱
حسینقلی خان خطائی دهاقانی،(1269ق_1349ق)فرزند باباخان شاعر ادیب از سخنوران اواخر دوره قاجاریه بود.
معرفی
وی در اوّل محرّم 1269ق در دهاقان تولّد یافت. در کودکی مادرش را از دست داد و به دست دایه ای بزرگ شد. در 6 سالگی در مکتب خانه ملّا رحیم دهاقانی تحصیل را آغاز کرد.
او شاعری ماهر بود و خصوصاً در غزل طبعی روان داشت. خط خوشی داشت و در نقاشی و تیراندازی مشهور بود. تابلوهای نقاشی او هم اکنون در دهاقان در منزل اقوام و در شهرستان سی سخت (کهگیلویه و بویراحمد) موجود است.
وی در 20 بهمن 1304ش به حکم حکومت اصفهان و تأیید وزارت داخله، به عنوان حاکم دهاقان منصوب شد و در برقراری آرامش در آن منطقه و جلوگیری از حملات اشرار و غارتگران به مردم نقش مهمّی ایفا کرد.[۱]
«منتخبی از دیوان مرحوم حسینقلی خان خطایی دهاقانی» توسط ابدال خطایی در سال 1342ش در اصفهان به طبع رسیده است.
این شعر از اوست:
| رود امید که آید به سر کُشته خویش | چون به یادش دل بسپرده ما می آید | |
| جام مینا ز کف ساقی مجلس در دور | باز گردید دل خون خورده ما می آید | |
| نفسی می شمرم تلخ به امید وصال | تا به بالا دم بشمرده ما می آید |
وفات
اوسرانجام در سال 1349ق در دهاقان وفات یافت.[۲][۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.