این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسن ساکت اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(درج تصویر)
جز (اصلاح منبع)
سطر ۱۶: سطر ۱۶:
{{ب|عرق ز چهره فشاند و جهان معطّر کرد|مگر نگار من از برگ گل گلاب گرفت<ref> دیوان ساکت، مقدمه و ص166؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص231؛ هفته نامه نوید اصفهان، ش326، نهم آذر 1373، ص4؛ دیوان طرب، ص246؛ مکارم الآثار، ج6، ص2211.</ref>}}
{{ب|عرق ز چهره فشاند و جهان معطّر کرد|مگر نگار من از برگ گل گلاب گرفت<ref> دیوان ساکت، مقدمه و ص166؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص231؛ هفته نامه نوید اصفهان، ش326، نهم آذر 1373، ص4؛ دیوان طرب، ص246؛ مکارم الآثار، ج6، ص2211.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==وفات==
==وفات==
[او در آخرین ماه زندگی خود به مصیبت فوت فرزند جوانش عباس مبتلا شد] و در ماه رجب 1356ق وفات یافت و در صحن [[تکیه بروجردی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،543-544</ref>
[او در آخرین ماه زندگی خود به مصیبت فوت فرزند جوانش عباس مبتلا شد] و در ماه رجب 1356ق وفات یافت و در صحن [[تکیه بروجردی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،543-544</ref>


==پانویس==
==پانویس==
<references /><references />
<references />
==منبع==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:علمای قرن 14]]

نسخهٔ ‏۲۱ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۲۰

محمدحسن ساکت

آقا محمّد حسن ساکت ابن میرزا محمّد طلافروش، شاعر ادیب از سخنوران قرن چهاردهم هجری بوده است.

سال تولد او را( 1277ق، 1287ق و 1285ق )آورده اند. در اصفهان متولّد شده و علم و ادب را آموخت .

معرفی

او ازاعضای فعّال انجمن ادبی شیدا بود. در تصوف نیز دستی داشت و مرید مشایخ سلسله صفی علی شاهی بود.

دیوان اشعار او [با مقدمه شاعر توانا خسرو احتشامی] در اصفهان به چاپ رسیده است.

این اشعاراز اوست:

چو ماه من به رخ از زلف خود نقاب گرفتفغان ز خلق برآمد که آفتاب گرفت
ز گریه مردم چشمم به یکدیگر گویندببین که خانه ما را چگونه آب گرفت
عرق ز چهره فشاند و جهان معطّر کردمگر نگار من از برگ گل گلاب گرفت[۱]

وفات

[او در آخرین ماه زندگی خود به مصیبت فوت فرزند جوانش عباس مبتلا شد] و در ماه رجب 1356ق وفات یافت و در صحن تکیه بروجردی در تخت فولاد مدفون شد.[۲]

پانویس

  1. دیوان ساکت، مقدمه و ص166؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص231؛ هفته نامه نوید اصفهان، ش326، نهم آذر 1373، ص4؛ دیوان طرب، ص246؛ مکارم الآثار، ج6، ص2211.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،543-544

منبع