این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدعلی فصیح الواعظین مارنانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ویرایش متن ویرایش پانویس و افزودن لینک و منبع) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
[[پرونده:Seyed mohammad fasiholvaezin.jpg|بندانگشتی|سید محمد علی فصیح الواعظین]] | [[پرونده:Seyed mohammad fasiholvaezin.jpg|بندانگشتی|سید محمد علی فصیح الواعظین]] | ||
'''آقا سید محمدعلی | '''آقا سید محمدعلی مارنانی'''(متوفی 1355ق) معروف به «'''فصیح الواعظین'''» از واعظان برجسته و منبریان اصفهان در قرن چهاردهم هجری است. | ||
<br /> | |||
او | ==معرفی== | ||
وی فرزند سید احمد واعظ مارنانى بن حاجى سید حسین از واعاظان و منبریان اصفهان بوده است. پدرش سید احمد نیز از واعظان اصفهان بود. سید احمد واعظ در 14 صفر 1374ق وفات یافته، در تکیه بروجردی در سمت شرقى مدفون شد. | |||
مرحـوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهـدوی]] درتذكره خود نام او را تحت تخلص '''فصيح''' معرفی مـی كنـد. وی او را مورد احتـرام بيشتر اهالی شهر اصفهان و از سادات شريف و با فضل می داند که علاوه بر جامعیت در فضل و ادب و شعر دارای آوازی دلنواز بود.<ref>مهدوی، مزارات اصفهان، ص340.</ref> | |||
<br /> | |||
==آثار== | |||
از وی آثاری در زمینه طب گیاهی به جا مانده است. وى که داراى طبع شعر بوده، گهگاهى اشعارى مى سروده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص350-349؛ مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص٣۶٧.</ref> | |||
او این دو بیت را به خط خود در جُنگ دانشمند محترم آقای حاج آقا حسین عمادزاده نوشته است: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|یارب بر من نیامد آن مه دیشب|فریاد زدم چو کودک مهدی شب}} | {{ب|یارب بر من نیامد آن مه دیشب|فریاد زدم چو کودک مهدی شب}} | ||
{{ب|تا سر نزده از افق آن ماه منیر |هر روز بود ز غیب آن مهدی شب}} | {{ب|تا سر نزده از افق آن ماه منیر |هر روز بود ز غیب آن مهدی شب<ref>خلیلیان، بوستان فضیلت، صص 317 - 316'''.'''</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
تقریبا چهل و پنج سال عمر کرد و در زمان حیات پدرش در چهارم ربیع الاوّل 1355ق مطابق با ششم خرداد 1315ش وفات یافته در [[تکیه بروجردی|تکیه مرحوم حاج میرزا ابوالحسن درکوشکی (بروجردی)]] در یکی از اطاق های غربی مدفون گردید که در سال های اخیر شهرداری آنجا را خراب کرد. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، | تقریبا چهل و پنج سال عمر کرد و در زمان حیات پدرش در چهارم ربیع الاوّل 1355ق مطابق با ششم خرداد 1315ش وفات یافته در [[تکیه بروجردی|تکیه مرحوم حاج میرزا ابوالحسن درکوشکی (بروجردی)]] در یکی از اطاق های غربی مدفون گردید که در سال های اخیر شهرداری آنجا را خراب کرد. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، صص 730- 729.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۹: | ||
*مهدوی، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | *مهدوی، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
*لطفی، عليرضا(حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، | *لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392. | ||
نسخهٔ ۱۸ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۵۳
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
آقا سید محمدعلی مارنانی(متوفی 1355ق) معروف به «فصیح الواعظین» از واعظان برجسته و منبریان اصفهان در قرن چهاردهم هجری است.
معرفی
وی فرزند سید احمد واعظ مارنانى بن حاجى سید حسین از واعاظان و منبریان اصفهان بوده است. پدرش سید احمد نیز از واعظان اصفهان بود. سید احمد واعظ در 14 صفر 1374ق وفات یافته، در تکیه بروجردی در سمت شرقى مدفون شد.
مرحـوم مهـدوی درتذكره خود نام او را تحت تخلص فصيح معرفی مـی كنـد. وی او را مورد احتـرام بيشتر اهالی شهر اصفهان و از سادات شريف و با فضل می داند که علاوه بر جامعیت در فضل و ادب و شعر دارای آوازی دلنواز بود.[۱]
آثار
از وی آثاری در زمینه طب گیاهی به جا مانده است. وى که داراى طبع شعر بوده، گهگاهى اشعارى مى سروده است.[۲]
او این دو بیت را به خط خود در جُنگ دانشمند محترم آقای حاج آقا حسین عمادزاده نوشته است:
| یارب بر من نیامد آن مه دیشب | فریاد زدم چو کودک مهدی شب | |
| تا سر نزده از افق آن ماه منیر | هر روز بود ز غیب آن مهدی شب[۳] |
وفات
تقریبا چهل و پنج سال عمر کرد و در زمان حیات پدرش در چهارم ربیع الاوّل 1355ق مطابق با ششم خرداد 1315ش وفات یافته در تکیه مرحوم حاج میرزا ابوالحسن درکوشکی (بروجردی) در یکی از اطاق های غربی مدفون گردید که در سال های اخیر شهرداری آنجا را خراب کرد. [۴]
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.