نجیب‌الدین رضا تبریزی

شيخ نجيب‌الدين رضا تبريزى متخلص به زرگر عارف جليل و شاعر اديب و از اقطـاب سلسله ى ذهبيه از اهالى تبريز است.

معرفی

او در اصفهان تولّد يافته و ارادت به شيخ محمدعلى مؤذّن سبزوارى داشـته، شـيخ محمدعلى مـؤذّن خراسانى (سبزوارى) اصفهانى از اماجد عرفاى معاصر شاه عباس صفوى بوده كه استاد و پيـر طريقـت شيخ نجيب الدين است. شيخ در اشـعار گـاهى رضـا و گـاهى زرگـر و جـوهرى و نجيب الدين تخلّص مى‌كرده است..

شاعر ديگـرى متخلّص به زرگر اصفهانى كه نامش محمدحسـن بـوده و وفـاتش 1270 در مشـهد روى داده و در صحن نو مدفون شده است كه نبايد او را با شيخ نجيب‌الدين اشـتباه گرفت چون تاريخ وفاتشان متفاوت ست.

از جمله اشعار او در برخى حكايت ها كه به صورت نظم آورده است، وقت تغيير دولت صفوى را بيان كرده و در واقع نوعى پيشگويى براى سقوط اين دولت است:

اين چنين دريافتم كز دودمان		مى شود تبديل دولت بى گمان
گفتگويى كرد آن حضرت بدو		يافتم تبديل دولت مـن از او

آثار

کتب زیر از اوست:

1 ـ خلاصةالحقايق (مطبوع )

2 ـ دستور سـليمان

3 ـ ديـوان غزليات

4.سبع المثانى(مطبوع)

5 ـ نورالهدايه(مطبوع)

وفات

او در بين سال‌هاى 1075 تا 1080 قمـرى وفـات يافتـه اسـت و قبرش در قسمت شمالى آب انبارى كه فعلا جزو اراضى فرودگاه [قدیم اصفهان واقع در تخت فولاد] و قسمت شرقی تکیه خوانساری و شیخ محمّد تقی رازی، در تکیه تخت فولاد است قرار داشته و تا این اواخر موجود بوده كه نویسنده [سیّد مصلح الدّین مهدوی [آن را دیده بود و به سرنوشتی مانند سایر قبور گرفتار شد و از بین رفت].

منبع

1.برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 287

2.برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.