محمدحسین بن محمدباقر نجفی مسجدشاهی اصفهانی

حاج شیخ محمّد حسین نجفی(۱۲۶۶ق-۱۳۰۸ق) فرزند حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی بن حاج شیخ محمّد تقی رازی ایوان کیفی، عالم فاضل، فقیه مفسر و عارف زاهد بود.

زندگینامه

در دوّم محرم 1266ق در اصفهان متولّد شد. تحصیلات علوم دینی را نزد پدر عالی مقام خود آغاز کرد.

پس از رسیدن به مقام شامخ اجتهاد، از عتبات به اصفهان مراجعت نموده و به تدریس و ترویج دین و حل مشکلات مردم مشغول شد، اما چندی نگذشت که ترک محراب و منبر و تدریس نموده و انقلابی در دورن او، باعث شد از ریاست و عناوین دنیوی به یکباره کناره گیری کند و به تکمیل نفس و ریاضت بپردازد.

در اواخر سال 1300ق به همراه پدر به نجف بازگشته و پس از وفات او هشت سال بقیه عمر خویش را در مشهد امیرالمؤمنین علیه السلام به عبادت و ریاضت های سخت گذراند.

برادرش حاج آقا نوراللَّه نجفی رساله ای در شرح حال او نوشته [که در مقدمه «مجدالبیان» و ترجمه فارسی آن در جلد دوم کتاب تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان به قلم حاج شیخ هادی نجفی به چاپ رسیده است.

همچنین نواده صاحب عنوان آیت اللَّه حاج شیخ مجدالدّین نجفی معروف به مجدالعلماء نیز رساله ای در شرح حال او پرداخته است که در جلد پنجم میراث حوزه اصفهان با تصحیح آقای مجید هادی زاده به چاپ رسده است.

اساتید

در نوجوانی به عتبات عالیات هجرت نموده و در نجف اشرف نزد شیخ راضی نجفی، حاج میرزا حبیب اللَّه رشتی، و میرزا باقر شکی و دیگران به کسب فیض پرداخت.

در سامرا نزد میرزا حسن شیرازی (میرزای بزرگ) تحصیلات خود را تکمیل نمود و به مقام شامخ اجتهاد نائل آمد.

آثار

کتبی را تألیف نموده از جمله:

1. «کتابی در اصل برائت»
2. «مجدالبیان فی تفسیر القرآن» که سه مرتبه به چاپ رسیده است.
3. «رساله ای در اصول عقاید»
4. «شرح شرایع الاسلام»
5. «رساله ای در اثبات اعجاز قرآن»
6. «رسائلی در فقه و اصول»

وفات

وی سرانجام در اول محرم 1308ق پس از مدتی بیماری، وفات یافته و در یکی ازاطاق های صحن مقدس حضرت علی علیه السلام در نجف اشرف مدفون شد.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.