این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن ملک محمد ثاقب اصفهانی»
(ایجاد صفحه) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
بر گرفته از [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | بر گرفته از [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:صفحات ابهام زدایی]] | [[رده:صفحات ابهام زدایی]] | ||
نسخهٔ ۱۷ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۳۶
میرزا محمد حسین اصفهانی بن ملک محمد بن محمد، متخلص به «ثاقب» شاعر و ادیب از سخنوران قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
او از خاندان ملّا ملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. این چند بیت از قصیده او در مدح سیّد حجّهالاسلام شفتی انتخاب شد:
| هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش | تا صبحدم کند به قدوم توأش نثار | |
| تا هست در زمانه ز آویز مهر و ماه | در گوش آسمان به شب و روز، گوشوار | |
| بادا غلام حلقه به گوش درت همی | شب ماه و روز مهر، به تأیید کردگار |
آثار
«ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تألیف نمود. وی در غزل سرائی ماهر بوده و قصیده را با استادی می سرود و در مدح سیّد محمّد باقر حجّهالاسلام شفتی، منوچهرخان معتمدالدّوله (حاکم اصفهان) و محمّد تقی میرزا حسام السّلطنه (حاکم ایالات عرابی ایران) قصایدی غرّاء سروده است. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب»[۱]
وفات
وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.[۲]
پانویس
منبع
بر گرفته از مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.