این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «مهدی قمبوانی طالخونچه ای»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش و لینک تکیه)
سطر ۱: سطر ۱:
'''ملا مهدی''' متخلص به '''حیرت''' اهل طالخونچه و از طلاب [[مدرسه چهارباغ]] ،فقیه کامل و شاعر بوده است.  
'''ملا مهدی''' متخلص به '''حیرت''' اهل طالخونچه و از طلاب [[مدرسه چهارباغ]] ،فقیه کامل و شاعر بوده است.  


== معرفی ==
==معرفی==
از سرگذشت و شرح حال او اطلاع دقیقى در دست نیست.  در تذکره "مآثر الباقریة" تحت عنوان "حیرت" در جزو شعرای مداح سیّد شفتی، از ملّا مهدی طالخونچه ای سمیرمی نام برده و او را از شاگردان سید شفتی به شمار آورده که در عنفوان جوانی از بیشتر علوم آگاهی یافته و علاوه بر آن اشعاری نیز با تخلص "حیرت" می سروده است.  این شخص باید ملّا محمّد مهدی قمبوانی باشد، و با توجه به شاگردی او نزد [[سید شفتی]] و وفاتش در سال 1255ق که پنج سال قبل از وفات استاد واقع شده می توان حدس زد که وی در سن جوانی از دنیا رفته است.میرزا محمّد علی وفا زواره ای در "مآثر الباقریة" می نویسد:<blockquote>"حیرت"اسمش ملّا مهدی و از اهالی قریه طالخونچه سمیرم، من اعمال اصفهان ارم بنیان است. جوانی است رئوف و به حسن اخلاق، موصوف، در مدرسه سلطانی چهار باغ که از منزهات اصفهان، بلکه مشهور جهان است، به جدّی لایق و به جهدی فایق، به تحصیل علوم می پردازد و لحظه ای خود را فارغ نمی سازد. با وجود حداثت سن در اکثر علوم، ترقیات کرده و از هر فنی از فنون، بهره وافی به دست آورده. چون صاحب ذهن دقیق و طبع رشیق است، گاهی که از مطالعت علومش، فراغتی حاصل است، به گفتن قصیده یا غزلی، مسرت افزای خاطر همگنان می گردد. الحق، قصایدش، چون طبعش، بلند و غزلیاتش، چون خاطرش دلپسند است.<ref>قاسمی، گلزار فضیلت، ص119</ref></blockquote>ملا مهدى در شب جمعه 3 رجب 1255ق وفات یافته و در سمت شمال مقبرة فاضل هندى تخت فولاد اصفهان مدفون گردید. وی در مدح سید حجت الاسلام شفتی گفته است:
از سرگذشت و شرح حال او اطلاع دقیقى در دست نیست.  در تذکره "مآثر الباقریة" تحت عنوان "حیرت" در جزو شعرای مداح سیّد شفتی، از ملّا مهدی طالخونچه ای سمیرمی نام برده و او را از شاگردان سید شفتی به شمار آورده که در عنفوان جوانی از بیشتر علوم آگاهی یافته و علاوه بر آن اشعاری نیز با تخلص "حیرت" می سروده است.  این شخص باید ملّا محمّد مهدی قمبوانی باشد، و با توجه به شاگردی او نزد [[سید شفتی]] و وفاتش در سال 1255ق که پنج سال قبل از وفات استاد واقع شده می توان حدس زد که وی در سن جوانی از دنیا رفته است.میرزا محمّد علی وفا زواره ای در "مآثر الباقریة" می نویسد:<blockquote>"حیرت"اسمش ملّا مهدی و از اهالی قریه طالخونچه سمیرم، من اعمال اصفهان ارم بنیان است. جوانی است رئوف و به حسن اخلاق، موصوف، در مدرسه سلطانی چهار باغ که از منزهات اصفهان، بلکه مشهور جهان است، به جدّی لایق و به جهدی فایق، به تحصیل علوم می پردازد و لحظه ای خود را فارغ نمی سازد. با وجود حداثت سن در اکثر علوم، ترقیات کرده و از هر فنی از فنون، بهره وافی به دست آورده. چون صاحب ذهن دقیق و طبع رشیق است، گاهی که از مطالعت علومش، فراغتی حاصل است، به گفتن قصیده یا غزلی، مسرت افزای خاطر همگنان می گردد. الحق، قصایدش، چون طبعش، بلند و غزلیاتش، چون خاطرش دلپسند است.<ref>قاسمی، گلزار فضیلت، ص119</ref></blockquote>
 
==وفات==
ملا مهدى در شب جمعه 3 رجب 1255ق وفات یافته و در سمت شمال [[تکیه فاضل هندی|مقبرة فاضل هندى]] [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون گردید. وی در مدح سید حجت الاسلام شفتی گفته است:
 
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| هر که بگزیده است جا در سایه تقلید تو  | ایمنی از آفتاب روز محشر یافته  }}
{{ب| هر که بگزیده است جا در سایه تقلید تو  | ایمنی از آفتاب روز محشر یافته  }}

نسخهٔ ‏۱۷ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۴۰

ملا مهدی متخلص به حیرت اهل طالخونچه و از طلاب مدرسه چهارباغ ،فقیه کامل و شاعر بوده است.

معرفی

از سرگذشت و شرح حال او اطلاع دقیقى در دست نیست. در تذکره "مآثر الباقریة" تحت عنوان "حیرت" در جزو شعرای مداح سیّد شفتی، از ملّا مهدی طالخونچه ای سمیرمی نام برده و او را از شاگردان سید شفتی به شمار آورده که در عنفوان جوانی از بیشتر علوم آگاهی یافته و علاوه بر آن اشعاری نیز با تخلص "حیرت" می سروده است. این شخص باید ملّا محمّد مهدی قمبوانی باشد، و با توجه به شاگردی او نزد سید شفتی و وفاتش در سال 1255ق که پنج سال قبل از وفات استاد واقع شده می توان حدس زد که وی در سن جوانی از دنیا رفته است.میرزا محمّد علی وفا زواره ای در "مآثر الباقریة" می نویسد:

"حیرت"اسمش ملّا مهدی و از اهالی قریه طالخونچه سمیرم، من اعمال اصفهان ارم بنیان است. جوانی است رئوف و به حسن اخلاق، موصوف، در مدرسه سلطانی چهار باغ که از منزهات اصفهان، بلکه مشهور جهان است، به جدّی لایق و به جهدی فایق، به تحصیل علوم می پردازد و لحظه ای خود را فارغ نمی سازد. با وجود حداثت سن در اکثر علوم، ترقیات کرده و از هر فنی از فنون، بهره وافی به دست آورده. چون صاحب ذهن دقیق و طبع رشیق است، گاهی که از مطالعت علومش، فراغتی حاصل است، به گفتن قصیده یا غزلی، مسرت افزای خاطر همگنان می گردد. الحق، قصایدش، چون طبعش، بلند و غزلیاتش، چون خاطرش دلپسند است.[۱]

وفات

ملا مهدى در شب جمعه 3 رجب 1255ق وفات یافته و در سمت شمال مقبرة فاضل هندى تخت فولاد اصفهان مدفون گردید. وی در مدح سید حجت الاسلام شفتی گفته است:

هر که بگزیده است جا در سایه تقلید تو ایمنی از آفتاب روز محشر یافته
تا بود دوران تو باشی زانکه هر ساعت زتو دین خیرالمرسلین ترویج دگر یافته [۲]


پانویس

  1. قاسمی، گلزار فضیلت، ص119
  2. بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص244؛،شعرای پارسی سرای ولائی

منبع

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.