این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالرحیم بن محمدرضا کلباسی»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،' به 'مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان،') |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
عبدالرحیم بن میرزا محمدرضا بن حاج محمّدابراهیم کلباسی، عالم فاضل زاهد از علمای عالیقدر اصفهان در اواخر دوره قاجاریه. | عبدالرحیم بن میرزا محمدرضا بن حاج محمّدابراهیم کلباسی، عالم فاضل زاهد از علمای عالیقدر اصفهان در اواخر دوره قاجاریه. | ||
== زندگی‌نامه == | |||
==زندگی‌نامه== | |||
در 9 شعبان 1254ق متولّد شده [و کودکی را تحت نظر عمّ بزرگوارش شیخ جعفر طی نموده و در اصفهان از محضر علمای این شهر خصوصا میرزا محمّدباقر چهارسوقی | در 9 شعبان 1254ق متولّد شده [و کودکی را تحت نظر عمّ بزرگوارش شیخ جعفر طی نموده و در اصفهان از محضر علمای این شهر خصوصا میرزا محمّدباقر چهارسوقی | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۸: | ||
اساتید او در عتبات میرزا حبیب اللّه رشتی<ref>نقباء البشر، ج3، صص 1103 و 1104.</ref> ، میرزا حسین خلیلی، ملاّ محمّد ایروانی، ملاّ لطف اللّه مازندرانی حائری، میرزا ابوالقاسم طباطبائی نجفی و شیخ زین العابدین مازندرانی بوده اند<ref>خاندان کلباسی، ص215؛ مشاهیر مزار علاّمه ابوالمعالی کلباسی، ص187</ref>و از برخی از اساتید خود اجازه گرفته است. | اساتید او در عتبات میرزا حبیب اللّه رشتی<ref>نقباء البشر، ج3، صص 1103 و 1104.</ref> ، میرزا حسین خلیلی، ملاّ محمّد ایروانی، ملاّ لطف اللّه مازندرانی حائری، میرزا ابوالقاسم طباطبائی نجفی و شیخ زین العابدین مازندرانی بوده اند<ref>خاندان کلباسی، ص215؛ مشاهیر مزار علاّمه ابوالمعالی کلباسی، ص187</ref>و از برخی از اساتید خود اجازه گرفته است. | ||
سپس به اصفهان مراجعت نموده و به ارشاد مردم پرداخت. او در بیانات منبری تسلط شایانی داشت. | سپس به اصفهان مراجعت نموده و به ارشاد مردم پرداخت. او در بیانات منبری تسلط شایانی داشت. اخلاق حمیده و صفات حسنه او مشهور و معروف بود. در باب صله رحم فوق العاده ساعی بود. او خط نسخ را خوش می نوشت و اجزائی از قرآن مجید و کتاب «الفیه» را به خط زیبای خود نوشته بود. | ||
ده سال قبل از فوت، مایملک خود را بین اولاد خود قسمت کرده و ترک دنیا نموده، به حدّاقلّ خوراک و پوشاک اکتفا می نمود.<ref>ر.ک: التذکره العظیمیه ، ص 309 -317.</ref> | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۱۸: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
او در [عصر پنج شنبه] 9 شعبان 1335ق | وفات او در [عصر پنج شنبه] 9 شعبان 1335ق در سنّ 85 سالگی واقع شده<ref>اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است: عبدالرحیم بر در ربّ رحیم رفت زاد معاد خویش ز قلب سلیم برد دل در میانه آمد و تاریخ فوت شد: "عبدالرحیم سر بجوار رحیم برد"</ref> و از عجایب آن که روز ولادت او هم نهم شعبان بود.<ref>قبر زوجه محترمه ایشان هم در کنار اوست، و آن مرحومه علویّه ای زاهده و عابده بوده، نماز شب و مناجات او ترک نمی شده و اثری عجیب در دعاء و نفس و دست ایشان بوده، دعا برای هر مرض به هر صاحب عقیده می دادند شفای آن تخلف نداشت.</ref> | ||
در یکی از حجره های تکیه میرزا ابوالمعالی کلباسی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص40؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص626؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص61.</ref>بر سنگ مرمر نفیس مزار میرزا عبدالرحیم که به خط ثلث نوشته شده است، این دو بیت در مادّه تاریخ وفات او بر روی سنگ نقر گردیده است: | |||
عبدالرّحیم در بر ربّ رحیم رفت زاد معاد خویش ز قلب سلیم برد | عبدالرّحیم در بر ربّ رحیم رفت زاد معاد خویش ز قلب سلیم برد | ||
| سطر ۲۹: | سطر ۳۰: | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | |||
== | |||
برگفته از کتاب: '''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.''' | برگفته از کتاب: '''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.''' | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]] | [[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]] | ||
نسخهٔ ۱۰ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۴
عبدالرحیم بن میرزا محمدرضا بن حاج محمّدابراهیم کلباسی، عالم فاضل زاهد از علمای عالیقدر اصفهان در اواخر دوره قاجاریه.
زندگی‌نامه
در 9 شعبان 1254ق متولّد شده [و کودکی را تحت نظر عمّ بزرگوارش شیخ جعفر طی نموده و در اصفهان از محضر علمای این شهر خصوصا میرزا محمّدباقر چهارسوقی
(صاحب روضات) و حاج میرزا محمّدهاشم چهارسوقی بهره گرفت.[۱] او سفری به مشهد مقدس نموده و سه سفر به عتبات عالیات نمود که در سفر سوم هفت سال آنجا به تحصیل مشغول شد.[۲]
اساتید او در عتبات میرزا حبیب اللّه رشتی[۳] ، میرزا حسین خلیلی، ملاّ محمّد ایروانی، ملاّ لطف اللّه مازندرانی حائری، میرزا ابوالقاسم طباطبائی نجفی و شیخ زین العابدین مازندرانی بوده اند[۴]و از برخی از اساتید خود اجازه گرفته است.
سپس به اصفهان مراجعت نموده و به ارشاد مردم پرداخت. او در بیانات منبری تسلط شایانی داشت. اخلاق حمیده و صفات حسنه او مشهور و معروف بود. در باب صله رحم فوق العاده ساعی بود. او خط نسخ را خوش می نوشت و اجزائی از قرآن مجید و کتاب «الفیه» را به خط زیبای خود نوشته بود.
ده سال قبل از فوت، مایملک خود را بین اولاد خود قسمت کرده و ترک دنیا نموده، به حدّاقلّ خوراک و پوشاک اکتفا می نمود.[۵]
آثار
کتب ذیل از اوست:
1. «تعلیقه بر رسائل» شیخ انصاری 2. «تفسیر و معنی قرآن» [در حاشیه قرآن[3. «رساله در تیمّم» [که شرحی بر مقصد پنجم کتاب جدّش «منهاج الهدایه» است.[4. «کشف الحجاب» در شرح «خلاصه الحساب» [علاّمه شیخ بهائی که در واقع شرح بر ترجمه فارسی «خلاصه الحساب» شیخ جواد کاظمینی است ولی ادلّه و براهین آن حذف شده است. این شرح در 20 شوال 1283ق به پایان رسیده و به خط مؤلف به شماره 2040 در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم موجود است.(1) ]5. «مجموعه ای در اجازات» [خود از علمای اعلام]6. مجموعه ای در مطالب متفرقه [یا «جُنگ»7. کتابی در «مواعظ»
وفات
وفات او در [عصر پنج شنبه] 9 شعبان 1335ق در سنّ 85 سالگی واقع شده[۶] و از عجایب آن که روز ولادت او هم نهم شعبان بود.[۷]
در یکی از حجره های تکیه میرزا ابوالمعالی کلباسی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۸]بر سنگ مرمر نفیس مزار میرزا عبدالرحیم که به خط ثلث نوشته شده است، این دو بیت در مادّه تاریخ وفات او بر روی سنگ نقر گردیده است:
عبدالرّحیم در بر ربّ رحیم رفت زاد معاد خویش ز قلب سلیم برد
دل در میانه آمد و تاریخ فوت شد عبدالرّحیم سر بجوار رحیم برد[۹][۱۰]
پانویس
- ↑ خاندان کلباسی، ص215.
- ↑ مکارم الآثار، ج5، ص1454.
- ↑ نقباء البشر، ج3، صص 1103 و 1104.
- ↑ خاندان کلباسی، ص215؛ مشاهیر مزار علاّمه ابوالمعالی کلباسی، ص187
- ↑ ر.ک: التذکره العظیمیه ، ص 309 -317.
- ↑ اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است: عبدالرحیم بر در ربّ رحیم رفت زاد معاد خویش ز قلب سلیم برد دل در میانه آمد و تاریخ فوت شد: "عبدالرحیم سر بجوار رحیم برد"
- ↑ قبر زوجه محترمه ایشان هم در کنار اوست، و آن مرحومه علویّه ای زاهده و عابده بوده، نماز شب و مناجات او ترک نمی شده و اثری عجیب در دعاء و نفس و دست ایشان بوده، دعا برای هر مرض به هر صاحب عقیده می دادند شفای آن تخلف نداشت.
- ↑ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص40؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص626؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص61.
- ↑ مشاهیر مزار علاّمه ابوالمعالی کلباسی، ص190.
- ↑ مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، ج4، ص205و 206
منبع
برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.