این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسن بن حسین اعوری اصفهانی»
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (درج شعر) |
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (ویرایش جزیی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
حسن اعوری اصفهانی بن حسین(1290ق-1353ق) شاعر، ادیب و فاضل در اصفهان بود. | '''حسن اعوری اصفهانی بن حسین'''(1290ق-1353ق) شاعر، ادیب و فاضل در اصفهان بود. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
او هم در اصفهان نزد جمعی از بزرگان علم و ادب تحصیل نمود و هم در انجمن های ادبی من جمله انجمن ادبی مرحوم شیدا شرکت می نموده است. وی از مدّاحان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به شمار می رفت. در مجالس تعزیه داری حضرت سیّد الشهداءعلیه السلام شرکت می نمود و اشعار و مراثی خود را با صدای بلند و آهنگ مخصوص می خواند و همه حاضرین را تحت تأثیر قرار می داد. | او هم در اصفهان نزد جمعی از بزرگان علم و ادب تحصیل نمود و هم در انجمن های ادبی من جمله انجمن ادبی مرحوم شیدا شرکت می نموده است. وی از مدّاحان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به شمار می رفت. در مجالس تعزیه داری حضرت سیّد الشهداءعلیه السلام شرکت می نمود و اشعار و مراثی خود را با صدای بلند و آهنگ مخصوص می خواند و همه حاضرین را تحت تأثیر قرار می داد. | ||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
در سال 1333ق که روسها وارد اصفهان شدند درصدد دستگیری او بر آمدند، وی شبانه با لباس مبدّل فرار کرد. | در سال 1333ق که روسها وارد اصفهان شدند درصدد دستگیری او بر آمدند، وی شبانه با لباس مبدّل فرار کرد. | ||
== اشعار == | ==اشعار== | ||
دیوان اشعارش قریب پنج هزار بیت از غزل و قصیده و مدایح و مراثی، نزد فرزند او موجود بوده است. | دیوان اشعارش قریب پنج هزار بیت از غزل و قصیده و مدایح و مراثی، نزد فرزند او موجود بوده است. | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
وی در اواخر عمر جهت دیدار فرزند خود که در رشت به خدمات فرهنگی و دبیری اشتغال داشت، به آن شهرستان مسافرت نمود و در آنجا در شب عید فطر 1353ق وفات یافت و در آنجا مدفون شد. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص476-477.</ref> | وی در اواخر عمر جهت دیدار فرزند خود که در رشت به خدمات فرهنگی و دبیری اشتغال داشت، به آن شهرستان مسافرت نمود و در آنجا در شب عید فطر 1353ق وفات یافت و در آنجا مدفون شد. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص476-477.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ ۷ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۵۲
حسن اعوری اصفهانی بن حسین(1290ق-1353ق) شاعر، ادیب و فاضل در اصفهان بود.
معرفی
او هم در اصفهان نزد جمعی از بزرگان علم و ادب تحصیل نمود و هم در انجمن های ادبی من جمله انجمن ادبی مرحوم شیدا شرکت می نموده است. وی از مدّاحان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به شمار می رفت. در مجالس تعزیه داری حضرت سیّد الشهداءعلیه السلام شرکت می نمود و اشعار و مراثی خود را با صدای بلند و آهنگ مخصوص می خواند و همه حاضرین را تحت تأثیر قرار می داد.
در انواع فنون شعر خصوصاً مادّه تاریخ ید طولائی داشت. در زمان جوانی و اوائل مشروطیت از آزادیخواهان و مشروطه طلبان و از اعضاء فعّال حزب دموکرات اصفهان بود.
در سال 1333ق که روسها وارد اصفهان شدند درصدد دستگیری او بر آمدند، وی شبانه با لباس مبدّل فرار کرد.
اشعار
دیوان اشعارش قریب پنج هزار بیت از غزل و قصیده و مدایح و مراثی، نزد فرزند او موجود بوده است.
این چند بیت از اوست:[۱]
| با سرو روان قامت یار | ما را نبود هوای گلزار | |
| شیرین اگرش بدید روزی | جان داد بر آن لب شکر بار | |
| یک باره نهاد سبحه از کف | از زلف تو آنکه بست زُنّار |
وفات
وی در اواخر عمر جهت دیدار فرزند خود که در رشت به خدمات فرهنگی و دبیری اشتغال داشت، به آن شهرستان مسافرت نمود و در آنجا در شب عید فطر 1353ق وفات یافت و در آنجا مدفون شد. [۲]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.