این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «بهاءالدین فاضل نوری»
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (اصلاح صفحه) |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:B.nori.jpg|بندانگشتی|ميرزا بهاءالدين نوری]] | [[پرونده:B.nori.jpg|بندانگشتی|ميرزا بهاءالدين نوری]] | ||
'''ميرزا بهاءالدين نوری''' معروف به '''فاضل نوری'''، فرزند [[عبدالجواد نوری|حاج ميرزا | '''ميرزا بهاءالدين نوری''' معروف به '''فاضل نوری'''، فرزند [[عبدالجواد نوری|حاج ميرزا محمدجواد]] بن [[محمدعلی نـوری|حاج ملا محمدعلی نـوری اصـفهانی]]، عالمی فاضل، جـامع معقـول و منقـو ل، اديب و شاعر اواز علمای عالیقدر اواخر دوره قاجاریه بود.وی در شب پنج شنبه 20 جمادی الاولی سال 1343ق وفات یافته و جنب مزار پدر دانشمند خود واقع در تکیه بابا رکن الدّین در تخت فولاد مدفون گردید. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
ميرزا بهاءالدين نوری در نزد علمای اصفهان | ميرزا بهاءالدين نوری در نزد علمای اصفهان و مدتی نیز در عتبات عالیات تحصیل کرد.پس از فراغت، به تدريس و اقامه ی جماعت در مسجد دروازه نو وبه فصل خصومات می پرداخته است. وی كه در فنون شعری ماهر بود به فاضل تخلص می نمود. عارفی سالک و فاضلی کامل بود و به تصفیه باطن و تهذیب نفس اهتمام داشت. | ||
جد او حاج ملا محمدعلی از قصبه ی نور مازندران بوده و به اصفهان مهاجرت كرده است. او متـوفی 1253 می باشد و در [[تكيه بابا ركن الدين|تكيه ی باباركن الدين]] مدفون است. | جد او حاج ملا محمدعلی از قصبه ی نور مازندران بوده و به اصفهان مهاجرت كرده است. او متـوفی 1253 می باشد و در [[تكيه بابا ركن الدين|تكيه ی باباركن الدين]] مدفون است. | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
{{ب| بــه نيكنــامی بگــذر ازيــن كريــوه ی ديــو| مكــن خيــال توقّــف دريــن ســرای دو در<ref> همان</ref>}} | {{ب| بــه نيكنــامی بگــذر ازيــن كريــوه ی ديــو| مكــن خيــال توقّــف دريــن ســرای دو در<ref> همان</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
قسمتی از اشعارش را فرزندش آقا نصیرالدّین نوری معروف به «خواجوی» مدوّن و آماده چاپ ساخته بود که ظاهراً هنوز به طبع نرسیده است. | |||
این بیت را در زیارت بیت اللَّه الحرام و طواف کعبه سروده است: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|به طواف کعبه کجایند عاشقان که مگر|چشند لذّت دورِ نگار گردیدن}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
و این شعر نیز از اوست: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|دلبر فرّخ رُخ شیرین لقا|تا به من غم زده شد آشنا}} | |||
{{ب|بُرد زِ من دین و دل و عقل و هوش|صبر و سکون نیز نماندی به جا}} | |||
{{ب|یار جفا پیشه، وفا پیشه کن|گرچه محال است ز خوبان وفا<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص65؛ ریحانه الادب، ج6، صص 259 و 260؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 395 و 396؛ تاریخ اصفهان (تکایا و مقابر)، ص67؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص73.</ref><ref>مهدوی،اعلام اصفهان،ج2،ص179.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
| سطر ۲۴: | سطر ۴۱: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از [[کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص429 | برگرفته از [[کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص429 | ||
برگرفته از: [[مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان|مهدوی]]،مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | |||
نسخهٔ ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۱۳
ميرزا بهاءالدين نوری معروف به فاضل نوری، فرزند حاج ميرزا محمدجواد بن حاج ملا محمدعلی نـوری اصـفهانی، عالمی فاضل، جـامع معقـول و منقـو ل، اديب و شاعر اواز علمای عالیقدر اواخر دوره قاجاریه بود.وی در شب پنج شنبه 20 جمادی الاولی سال 1343ق وفات یافته و جنب مزار پدر دانشمند خود واقع در تکیه بابا رکن الدّین در تخت فولاد مدفون گردید.
زندگی نامه
ميرزا بهاءالدين نوری در نزد علمای اصفهان و مدتی نیز در عتبات عالیات تحصیل کرد.پس از فراغت، به تدريس و اقامه ی جماعت در مسجد دروازه نو وبه فصل خصومات می پرداخته است. وی كه در فنون شعری ماهر بود به فاضل تخلص می نمود. عارفی سالک و فاضلی کامل بود و به تصفیه باطن و تهذیب نفس اهتمام داشت.
جد او حاج ملا محمدعلی از قصبه ی نور مازندران بوده و به اصفهان مهاجرت كرده است. او متـوفی 1253 می باشد و در تكيه ی باباركن الدين مدفون است.
پدر میرزا بهاءالدین، ميرزا جواد نوری عـالم فاضـل دارای تأليفات و رسائل متعدد است و در سن حـدود يكصـد سـالگی در سال 1323 وفات یافت و در داخل بقعه ی تكيه ی باباركن الدين(در ايوان قرينه ی قبر پدر) مدفون شد و مادر میرزا بهاءالدین، دختر حـاجی كلباسی است. [۱]
مرحوم همايی درباره ی فاضل نوری می نويسد: «وی چهارده سال در نزد آخوند كاشـی مـدرس و عالم معروف مدرسه ی صدر و اساتيد ديگر و مدت چهار سـال در عتبـات عاليـات تحصيل كرده و سرمايه علمی و ادبی آموخته، در علم ادبيه دسـت و از طبـع مـوزون شاعری نصيب داشت و در منظومات خود فاضل تخلّص می كرد. وی بعضی رسـائل هـم تأليف كرده بود كه نسخه ی خطی آنها علی المسموع نزد اولادش محفوظ اسـت . وی دارای دو همسر بوده كه اولی خورشيد خانم دختر مرتضی خـان نـوری معـروف بـه شيطان خالوی ظلّ السلطان مسعود ميرزا حاكم اصفهان بوده و در غـرّه شـوال 1329 درگذشته و در تكيه باباركن الدين نزديك قبر حاجی ميرزا تقی معبر دفن گرديد و از وی دارای چهار فرزند پسر به نامهای حاج نجـم الـدين ملقّـب بـه نجـم الشـريعه و دكتـر عمادالدين نوری خواجوی(طبيب) و ضياءالدين نوری خواجوی كه نظامی بوده است و نصيرالدين نوری خواجوی در شغل قضايی، بوده است. مرحوم فاضل نوری پس از وفات همسرش دختر حاج ميرزا عبدالرزاق رشتی را به همسری برمی گزينـد و از او نيز دارای سه پسر و يك دختر می شود كه فرزندانش رحمةاللّه و هبةاللّه و فيض اللّـه نام داشته اند». [۲]
مرحوم همايی اشاره ای به اجتهاد نامبرده نـدارد. امـا محمـود هـدايت در گلـزار جاويدان می نويسد:
«... برای تكميل فقه و اصول به عتبات عاليات رفـت و پـس از چندی به مرحله ی اجتهاد نائل آمد».[۳]
از اشعار اوست:
| جهان اگرچه درختی اسـت سـبز و خـرّم ليـك | نيــاورد بــه جــز از درد و رنــج و غصــه ثمــر | |
| نهـــالی ار بنشـــانی كـــزو ثمـــر چينـــی | بــه غيــر محنــت و انــدوه و غــم نيــارد بــر | |
**** | ||
| جهان به چشـم خردمنـد لاشـه مـرداری سـت | نمــی كننــد خردپيشــگان بــه لاشــه نظــر | |
| بــه نيكنــامی بگــذر ازيــن كريــوه ی ديــو | مكــن خيــال توقّــف دريــن ســرای دو در[۴] | |
قسمتی از اشعارش را فرزندش آقا نصیرالدّین نوری معروف به «خواجوی» مدوّن و آماده چاپ ساخته بود که ظاهراً هنوز به طبع نرسیده است.
این بیت را در زیارت بیت اللَّه الحرام و طواف کعبه سروده است:
| به طواف کعبه کجایند عاشقان که مگر | چشند لذّت دورِ نگار گردیدن |
و این شعر نیز از اوست:
| دلبر فرّخ رُخ شیرین لقا | تا به من غم زده شد آشنا | |
| بُرد زِ من دین و دل و عقل و هوش | صبر و سکون نیز نماندی به جا | |
| یار جفا پیشه، وفا پیشه کن | گرچه محال است ز خوبان وفا[۵][۶] |
پانویس
- ↑ ريحانةالادب، ج6 ،ص259
- ↑ همايی، جلال الدين، تاريخ اصفهان، فصل تكايا و مقابر، صص8 ـ 66
- ↑ هدايت،محمود، گلزار جاويدان، ج2 ،ص1010
- ↑ همان
- ↑ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص65؛ ریحانه الادب، ج6، صص 259 و 260؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 395 و 396؛ تاریخ اصفهان (تکایا و مقابر)، ص67؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص73.
- ↑ مهدوی،اعلام اصفهان،ج2،ص179.
منبع
برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص429 برگرفته از: مهدوی،مصلح الدین، اعلام اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.