این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر ابوالفقراء گزی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
(ویرایش جزئی)
سطر ۲۴: سطر ۲۴:
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.  
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.  


بر گرفته از [[مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.  
بر گرفته از [[سید مصلح الدین|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.  
[[رده: کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده: کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده: شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده: شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:صفحات ابهام زدایی]]
[[رده:صفحات ابهام زدایی]]

نسخهٔ ‏۲۴ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۴۰

مقبره محمدباقر ابوالفقرا گزی

ملا محمدباقر گزی معروف به ابو الفقرا، فرزند ملا محمدتقی می باشد.


معرفی

ملا محمدباقر عالم، شاعر، ادیب و فاضل پس از تحصیل علم و ادب در اصفهان ساکن شد. وی دایی آخوند ملا عبدالکریم گزی می باشد.[۱]

ابوالفقرا از معاصرین مرحوم حاج سید محمدباقر حجت‏ الاسلام و حاجى كلباسى و مقبول القول آن دو بوده است. مرحوم ابوالفقراء نیز شعر می گفته است و انجمن ادبى معروف به انجمن ادبى ابوالفقرا را در اصفهان تاسیس کرده است كه از جمع كثیرى از رجال و ادیبان نیمه دوم سده سیزدهم هجرى تشكیل می شده است.[۲]عمان سامانی قصیده انجمنیه ای برای این انجمن ادبی سروده است.[۳]

ایشان همچنین صاحب کتابی به نام کنزالفقرا در دوجلد می باشد که در آن مسئله بین فقها واهل تصوف را مطرح کرده است و نوعی آشتی بین نظرات اهل عرفان با فقها بوجود آورده است. این کتاب به شماره 2170 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.

وفات

ابوالفقرا گزى در سنه( 1286 هجرى قمرى) وفات یافت و در قبرستان قدیم گز و برخوار به خاک سپرده شد.[۴] ماده تاریخ وفاتش را پرتو شاعر و خطاط معروف سروده است:

آه و افسوس از ابوالفقراءکه به دانش نبود قرین
هم بُدش جا به صفه عرفانهم در ایوان شرع صدرنشین
بیتی آراست بر بدو تاریخچون دو ابروی شاهد شیرین
باقر بن تقی ابوالفقراءرفت اندر مقام علییّن[۵]

پانویس

  1. مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص69.
  2. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص108.
  3. مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص69.
  4. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص108.
  5. مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص69.

منبع

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.

بر گرفته از مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.