این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید رضا جعفری»
جز |
(جایگزینی متن {{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}}) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۱/۸/۱۱|مکان درگذشت=منطقه عین خوش-عملیات محرم|پدر=محمود|تاریخ تولد=۱۳۴۲|مکان تولد=دهنو|از دانشگاه=[[مدرسه حقانی قم]]|مدفن=گلزار شهدای دهنو|عرض_تصویر=170|تصویر=Reza Jafari.jpg}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۱/۸/۱۱|مکان درگذشت=منطقه عین خوش-عملیات محرم|پدر=محمود|تاریخ تولد=۱۳۴۲|مکان تولد=دهنو|از دانشگاه=[[مدرسه حقانی قم]]|مدفن=گلزار شهدای دهنو|عرض_تصویر=170|تصویر=Reza Jafari.jpg}} | ||
<big>شهید | <big>{{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}}</big> '''رضا جعفری''' یکم فروردین ۱۳۴۲، در روستای دهنو از توابع شهرستان خمینی شهر چشم به جهان گشود. پدرش محمود، کارگری می کرد و مادرش شهربانو نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[سطح مقدمات|سطح (مقدمات)]] پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، در عین خوش توسط نیروهای عراقی غرق شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.<ref>[[کتاب فرهنگ اعلام شهداي روحاني]]، ص ۲۲۷ </ref> | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
او كه پدرش را از دست داده بود تحت تربيت مادر با فقر و زحمت و شدائد، بزرگ شد. در همان سن نوجوانى براى كمك به مادر، در كار كشاورزى كمك كار دائيش شد تا امرار معاش كند. شهيد رضاجعفرى به مسجد و كتاب و كتابخانه علاقه مند بود. او كتابخانه اى كوچك را راه انداخت كه اكنون با صدها جلد كتاب وسعت يافته است. | او كه پدرش را از دست داده بود تحت تربيت مادر با فقر و زحمت و شدائد، بزرگ شد. در همان سن نوجوانى براى كمك به مادر، در كار كشاورزى كمك كار دائيش شد تا امرار معاش كند. شهيد رضاجعفرى به مسجد و كتاب و كتابخانه علاقه مند بود. او كتابخانه اى كوچك را راه انداخت كه اكنون با صدها جلد كتاب وسعت يافته است. | ||
عشق وافر به معارف اهل بيت(ع)، او را به [[مدرسه حقانى قم]] كشاند و به همراه يار شهيدش امراالله نريمانى به تحصيل پرداختند. او از جمله فعالان عرصه مبارزه بين قم و اصفهان بود و از افراد مؤثر در تحصن منزل [[سید حسین خادمی|آيت االله خادمى]] بود. در جريان انقلاب اسلامى به جرم پخش اعلاميه هاى [[سید | عشق وافر به معارف اهل بيت(ع)، او را به [[مدرسه علمیه حقانى قم|مدرسه حقانى قم]] كشاند و به همراه يار شهيدش امراالله نريمانى به تحصيل پرداختند. او از جمله فعالان عرصه مبارزه بين قم و اصفهان بود و از افراد مؤثر در تحصن منزل [[سید حسین خادمی|آيت االله خادمى]] بود. در جريان انقلاب اسلامى به جرم پخش اعلاميه هاى [[سید روح الله موسوی خمینی|امام(ره)]] مورد تعقيب ساواك قرار گرفت ولى توانست متوارى شود و البته يك بار هم توسط عمال رژيم پهلوى مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در۲۲ بهمن ماه در تهران در نبرد با گارد شاهنشاهى همراه با امت حزب االله پادگان ها را فتح كردند. | ||
در جريان جنگ تحميلى نخست به كرخه نور و دشت آزادگان رفت؛ پس از آن به بندرعباس و همدان و سيستان و بلوچستان براى تبليغ عازم گرديد. در عمليات رمضان شركت داشت و آخرين صفحه زندگيش در عمليات محرم ورق خورد.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]] ص،۳۸۸</ref> | در جريان جنگ تحميلى نخست به كرخه نور و دشت آزادگان رفت؛ پس از آن به بندرعباس و همدان و سيستان و بلوچستان براى تبليغ عازم گرديد. در عمليات رمضان شركت داشت و آخرين صفحه زندگيش در عمليات محرم ورق خورد.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]] ص،۳۸۸</ref> | ||
نسخهٔ ۸ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۴۰
| شهید رضا جعفری | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۲ دهنو |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۱/۸/۱۱ منطقه عین خوش-عملیات محرم |
| مدفن | گلزار شهدای دهنو |
| محل تحصیل | مدرسه حقانی قم |
| والدین |
|
شهید رضا جعفری یکم فروردین ۱۳۴۲، در روستای دهنو از توابع شهرستان خمینی شهر چشم به جهان گشود. پدرش محمود، کارگری می کرد و مادرش شهربانو نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، در عین خوش توسط نیروهای عراقی غرق شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگی نامه
او كه پدرش را از دست داده بود تحت تربيت مادر با فقر و زحمت و شدائد، بزرگ شد. در همان سن نوجوانى براى كمك به مادر، در كار كشاورزى كمك كار دائيش شد تا امرار معاش كند. شهيد رضاجعفرى به مسجد و كتاب و كتابخانه علاقه مند بود. او كتابخانه اى كوچك را راه انداخت كه اكنون با صدها جلد كتاب وسعت يافته است.
عشق وافر به معارف اهل بيت(ع)، او را به مدرسه حقانى قم كشاند و به همراه يار شهيدش امراالله نريمانى به تحصيل پرداختند. او از جمله فعالان عرصه مبارزه بين قم و اصفهان بود و از افراد مؤثر در تحصن منزل آيت االله خادمى بود. در جريان انقلاب اسلامى به جرم پخش اعلاميه هاى امام(ره) مورد تعقيب ساواك قرار گرفت ولى توانست متوارى شود و البته يك بار هم توسط عمال رژيم پهلوى مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در۲۲ بهمن ماه در تهران در نبرد با گارد شاهنشاهى همراه با امت حزب االله پادگان ها را فتح كردند.
در جريان جنگ تحميلى نخست به كرخه نور و دشت آزادگان رفت؛ پس از آن به بندرعباس و همدان و سيستان و بلوچستان براى تبليغ عازم گرديد. در عمليات رمضان شركت داشت و آخرين صفحه زندگيش در عمليات محرم ورق خورد.[۲]
منابع
- ↑ کتاب فرهنگ اعلام شهداي روحاني، ص ۲۲۷
- ↑ کتاب شاهدان روحانی ص،۳۸۸